Ήμουν παιδί αλλά οι εικόνες δεν μπορούν να φύγουν από το μυαλό μου.
Κολλημένοι στην ειδησιογραφία από πολύ νεαρή ηλικία οι εικόνες: Η εικόνα του άψυχου Σολωμού να πέφτει από τον ιστό, στην προσπάθειά του να υποστείλει την τουρκική σημαία, με το τσιγάρο στο στόμα αλλά και την άγρια δολοφονία του Τάσου Ισαάκ κατά τη διάρκεια αντικατοχικής διαδήλωσης στην περιοχή της νεκρής ζώνης, στη Δερύνεια Αμμοχώστου.
Είναι μία μέρα, και αυτή η σημερινή αλλά και η 14η Αυγούστου που απλά δεν μπορείς να σκεφτείς κάτι άλλο.
Η σημερινή μέρα μας φέρνει στο μυαλό εκείνους … τους δύο Ελληνοκύπριους που έπεσαν ως ήρωες, Τάσος Ισαάκ – Σολωμός Σολωμού
11 Αυγούστου 1996 & 14 Αυγούστου 1996. Δύο ημερομηνίες οι οποίες θα μείνουν χαραγμένες για πάντα σε όλους εκείνους που απλά ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΝ.
Η εικόνα του άψυχου Σολωμού να πέφτει από τον ιστό, στην προσπάθειά του να υποστείλει την τουρκική σημαία, με το τσιγάρο στο στόμα, συγκλόνισε και συγκλονίζει μέχρι σήμερα, ενώ δεν άργησε να μετατραπεί σε σύμβολο αγωνιστικότητας.
Σήμερα συμπληρώνονται 22 ολόκληρα χρόνια από την άγρια δολοφονία του Τάσου Ισαάκ κατά τη διάρκεια αντικατοχικής διαδήλωσης στην περιοχή της νεκρής ζώνης, στη Δερύνεια Αμμοχώστου.
Στις 11 Αυγούστου δολοφονείται από εξαγριωμένο πλήθος τουρκοκυπρίων ο Τάσος Ισαάκ μερικά μέτρα από τα συρματοπλέγματα που χωρίζουν την Κύπρο στην Δερρύνεια, έπειτα από διεθνή μοτοσυκλετιστική πανευρωπαϊκή πορεία για την ανάδειξη του κυπριακού προβλήματος. Ο Τάσος Ισαάκ προσπάθησε να γλιτώσει κάποιον άλλο από τα χέρια των μαινόμενων τούρκων οι οποίοι λυσασμένοι τον ξυλοκόπησαν μέχρι θανάτου με πέτρες, κλωτσιές, λοστούς, σε όλο το κορμί του αλλά και το κεφάλι του.
Τρεις μόλις μέρες αργότερα στην ίδια περιοχή, ο ξάδερφος του θύματος, Σολωμός Σολωμού, ξέφυγε από την ειρηνευτική δύναμη και πέρασε στο τουρκικό φυλάκιο με σκοπό να κατεβάσει την σημαία του τούρκου εισβολέα. Του δολοφόνου του Τάσου. Με περίσσια παληκαριά και ενώ οι φίλοι του φώναζαν με απελπισία “;που πας ρε μαλάκα θα σε σκοτώσουν”;, αυτός με το τσιγάρο να κρέμεται στο στόμα του έτρεξε λίγα μέτρα, και ξεκίνησε να ανεβαίνει τον ιστό όπου βρισκόταν η τούρκικη σημαία. Δύο μέτρα από το κυπριακό χώμα, ενώ ο Σολωμός ήταν στο κοντάρι του ιστού, ακούστηκε ο πρώτος πυροβολισμός, τον πέτυχε στον λαιμό, πριν προλάβει και πέσει στο χώμα τον πετυχαίνει ακόμα μία σφαίρα στο πρόσωπο και ενώ ήταν στο χώμα ακόμα μία στο στομάχι.
Στις 24 Ιουνίου 2008 το ευρωπαϊκό δικαστήριο βρήκε ένοχη την Τουρκία για την δολοφονία των Σολωμού και Ισαάκ. Σύμφωνα με το δικαστήριο η Τουρκία κρίθηκε ένοχη για την παραβίαση του άρθρου 2 της ευρωπαϊκής συνθήκης για τα ανθρώπινα δικαιώματα γιατί δεν έγινε καμία έρευνα για να βρεθούν οι υπαίτιοι για τον θάνατο του.
Ο Τάσος Ισαάκ (1972 – 11 Αυγούστου 1996) δολοφονήθηκε σε διάρκεια αντικατοχικής διαδήλωσης στην περιοχή της νεκρής ζώνης, στη Δερύνεια της επαρχίας Αμμοχώστου.
Ήταν στις 11 Αυγούστου 1996, όταν κυπριακό αίμα πότισε για μία ακόμα φορά τα χώματα του κατεχόμενου μέρους της Μεγαλονήσου. Μία ακόμα θυσία, σπονδή στο Θεό του «πολέμου», που μαίνεται στη μαρτυρική Κύπρο. Αυτή, του Τάσου Ισαάκ.
Όταν στις 2 Αυγούστου του 1996 τα μέλη της Κυπριακής Ομοσπονδίας Μοτοσικλετιστών ξεκινούσαν την πορεία τους με προορισμό την κατεχόμενη Κερύνεια, προκειμένου να διαδώσουν το μήνυμα της ειρήνης, κανένας δε μπορούσε να φανταστεί την τραγική της κατάληξη.
Ανάμεσα στους Κύπριους μοτοσικλετιστές και 200 άτομα από πολλές χώρες της Ευρώπης.
Η πομπή ξεκίνησε από την πύλη του Βρανδεμβούργου, στο Βερολίνο. Σε κάθε σταθμό της μεγαλειώδους αυτής πορείας, με κεντρικό σύνθημα «Απελευθέρωση, η μόνη λύση», οι διοργανωτές πραγματοποιούσαν διασκέψεις Τύπου, όπου ανέλυαν τους στόχους της, καταγγέλλοντας παράλληλα την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία.
Έπειτα από μία μεγάλη διαδρομή μέσα από τις χώρες της γηραιάς ηπείρου, που διήρκεσε οκτώ ημέρες, οι κήρυκες της ελευθερίας πάτησαν τις ρόδες τους στην Κύπρο.
Ακολούθησε συνάντηση μεταξύ του τότε προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Γλαύκου Κληρίδη, και του προέδρου της Κυπριακής Ομοσπονδίας Μοτοσικλετιστών, Γιώργο Xατζηκώστα, στην οποία αποφασίστηκε να μην πραγματοποιηθεί το τελευταίο στάδιο της πορείας -αυτό της εισόδου στα κατεχόμενα εδάφη- προκειμένου να αποφευκτεί η ένταση.
Η κατάσταση, όμως, ξέφυγε από κάθε έλεγχο. Οι μοτοσικλετιστές, αρνούμενοι να δεχθούν την απόφαση, άρχισαν να κινούνται ανοργάνωτα προς διαφορετικές κατευθύνσεις.
Tα πρώτα μικροεπεισόδια σημειώθηκαν στο ΣOΠAZ, στη Λευκωσία, ενώ διαδηλωτές άρχισαν να περνούν στη ελεγχόμενη από τις δυνάμεις του ΟΗΕ νεκρή ζώνη. Οι συγκεντρωμένοι Τουρκοκύπριοι και ομάδες των ακροδεξιών «Γκρίζων Λύκων» άναψαν φωτιά για να τους απομακρύνουν.
Στη Δερύνεια η κατάσταση ήταν ακόμα χειρότερη, καθώς οι συγκρούσεις δεν άργησαν να μετατραπούν σε γενικευμένη σύρραξη. Μοτοσικλετιστές και άλλοι διαδηλωτές βρέθηκαν αντιμέτωποι με το συγκεντρωμένο πλήθος φανατικών Τουρκοκυπρίων, μελών των «Γκρίζων Λύκων» και τον κατοχικό στρατό.
Όσο περνούσε η ώρα τα επεισόδια κλιμακώνονταν. Τα μέλη των «Γκρίζων Λύκων» χτυπούσαν τους διαδηλωτές με στειλιάρια και πέτρες, τη στιγμή που οι ειρηνευτικές δυνάμεις κοιτούσαν το σκηνικό τρόμου ανίκανες να αντιδράσουν.
Ήταν τότε που ο Τάσος Ισαάκ, στην προσπάθειά του να βοηθήσει έναν άλλον Ελληνοκύπριο, ο οποίος δεχόταν τα ανελέητα χτυπήματα των Τούρκων, βρέθηκε στο κέντρο των γεγονότων. Γύρω του μαζεύτηκε ασκέρι μανιασμένων «Γκρίζων Λύκων», που χτυπούσε ανελέητα.
Ο αέρας μύριζε μπαρούτι εκείνο τον ταραγμένο Αύγουστο στην Κύπρο. Είχαν περάσει μόλις τρεις μέρες από τότε που ο Τάσος Ισαάκ έπεφτε νεκρός στα χώματα της κατεχόμενης μεγαλονήσου, όταν η δεύτερη πράξη του δράματος έμελε να παιχτεί.
Λίγες στιγμές έπειτα από την ταφή του, με το χώμα νωπό, ακόμα, πάνω στο μνήμα του, οι φίλοι του πήραν στεφάνια και λουλούδια μυρωμένα και κατευθύνθηκαν προς το οδόφραγμα της Δερύνειας για να αποδώσουν φόρο τιμής στο χαμένο τους σύντροφο.