Ο Θανάσης Ρεντζής, μία από τις σημαντικότερες μορφές του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου έφυγε από τη ζωή Τετάρτη (13/8).
Έφυγε από τη ζωή ο Θανάσης Ρεντζής
Η είδηση του θανάτου του σκόρπισε βαθιά θλίψη στον χώρο του ελληνικού κινηματογράφου και ιδιαίτερα στην οικογένεια του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους, με το οποίο ο σπουδαίος δημιουργός διατηρούσε μια στενή, δημιουργική και γόνιμη σχέση.
Όπως αναφέρει η «Ομάδα Κινηματογραφικών Λεσχών» στο Facebook, σε ανάρτηση του Ευάγγελου Χριστίδη —αδελφικού φίλου του εκλιπόντος, προέδρου της Κινηματογραφικής Λέσχης Ύδρας και ταμία της Ομοσπονδίας Κινηματογραφικών Λεσχών Ελλάδας:
«Ο αγαπημένος Θανάσης Ρεντζής δεν είναι πια μαζί μας.
Έφυγε χθες ήσυχα από κοντά μας, στην Ύδρα. […]
Ο Θανάσης Ρεντζής υπήρξε στενός συνεργάτης της ΟΚΛΕ.
Παρών σε όλα σχεδόν τα συνέδρια της Ομοσπονδίας και στις περισσότερες συνεδριάσεις του Διοικητικού της Συμβουλίου, συνέβαλε με τις παρατηρήσεις και τις προτάσεις του στην ανάπτυξη και προώθηση της δουλειάς της».
Ομοσπονδία Κινηματογραφικών Λεσχών Ελλάδας – Αναλυτικά η ανάρτηση
Ο αγαπημένος Θανάσης Ρεντζής δεν είναι πια μαζί μας.
Έφυγε χθες από κοντά μας, ήσυχα στην Ύδρα
(από Λάκη Χρηστίδη, Evangellos Christidis, αδελφικό φίλο του εκλιπόντος, πρόεδρο της Κινηματογραφικής Λέσχης Ύδρας και ταμία της Ομοσπονδίας Κινηματογραφικών Λεσχών Ελλάδας)
Ο Θανάσης Ρεντζής υπήρξε στενός συνεργάτης της ΟΚΛΕ.
Παρόν σε όλα σχεδόν της συνέδρια της Ομοσπονδίας και στις περισσότερες συνεδριάσεις του Διοικητικού της Συμβουλίου συνέβαλε με τις παρατηρήσεις και τις προτάσεις του στην ανάπτυξη και προώθηση της δουλειάς της,
Βιογραφικό
Ο Θανάσης Ρεντζής γεννήθηκε το 1947 στο Αίγιον Αχαΐας και ξεκίνησε τον πρώτο κύκλο σπουδών του σε ηλικία 16 ετών τον οποίο και ολοκλήρωσε στα 19.
Σπούδασε Σκηνοθεσία στην Αθήνα (Ανωτάτη Σχολή Θεάτρου – Κινηματογράφου Αθηνών, που διηύθυναν η Ειρήνη Καλκάνη και ο Κώστας Φωτεινός).
Παράλληλα εργάσθηκε στο Διεθνές Βιβλιοπωλείο Παντελίδη.
Το 1968, με τους: Φ. Καραμήτσο, Στ. Πουλάκη και Θ. Καστανιώτη συστήνουν μια ομάδα διεπιστημονικής μελέτης και έρευνας όπου και ασχολούνται με τα Μαθηματικά, την Κυβερνητική, τα Νέα Μέσα Επικοινωνίας και κυρίως τον Κινηματογράφο.
Τον χειμώνα του 1970 ιδρύει με τον Δημήτρη Σπέντζο το ΚΕΝΤΡΟ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ, που λειτούργησε για μια τριετία.
Το 1973 κάνει την πρώτη του ταινία με τον Νίκο Ζερβό, το ΜΑΥΡΟ-ΑΣΠΡΟ.
Το 1974 ιδρύει με τον Θανάση Καστανιώτη το περιοδικό ΦΙΛΜ [Περιοδική Έκδοση Ανάλυσης και Θεώρησης του Κινηματογράφου], με σκοπό την θεωρητική σπουδή της 7ης Τέχνης και με έμφαση στις Πρωτοπορίες και τον Πειραματισμό, το οποίο και διηύθυνε ως 1986, δημοσιεύοντας πάνω από 6.000 σελίδες θεωρητικών κειμένων.
Το 1975 κάνει τη δεύτερη ταινία, τη ΒΙΟ-ΓΡΑΦΙΑ, με την οποία παίρνει το Γ΄Βραβείο στο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης και διακρίνεται στα Διεθνή Φεστιβάλ της Μπολώνιας και του Ρότερνταμ, για τον ιδιάζοντα κι απότολμο πειραματισμό του.
Την ίδια χρονιά εκδίδεται και το σενάριο της ταινίας ΒΙΟ-ΓΡΑΦΙΑ (Εκδόσεις Εξάντας).
Διετέλεσε τακτικός ομιλητής και πρωτεργάτης για θέματα Κινηματογράφου και Νέων Τεχνολογιών στο ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΤΜΗΜΑ (Πανεπιστήμιο Αθηνών ’75 – ’80).
Το 1977 κάνει το FICTION για την EXPO ARTE στο Bari και από τις Εκδόσεις Καστανιώτη κυκλοφορεί το τομίδιο με τη μελέτη ΟΙ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΕΣ ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ.
Την ίδια χρονιά τίθεται επικεφαλής της αντίδρασης των Ελλήνων Κινηματογραφιστών, κατά της τότε κυβερνητικής πολιτικής και αναλαμβάνει την διοργάνωση του καλούμενου ‘Αντιφεστιβάλ’.
Στη συνέχεια ασχολείται συστηματικά με τον συνδικαλισμό (μέχρι και το 1982) και διετέλεσε διαδοχικά Γραμματέας και Πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών καθώς και μέλος του τριμελούς Προεδρείου της ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝ ΟΠΤΙΚΟΑΚΟΥΣΤΙΚΩΝ ΕΡΓΩΝ [F.E.R.A.].
Το 1978 συνεργάζεται, ως προς το κινηματογραφικό σκέλος και τους φωτισμούς, με τον Ιάνη Ξενάκη στο ΠΟΛΥΤΟΠΟ ΜΥΚΗΝΩΝ.
Το 1979 κάνει το CORPUS και διακρίνεται για τον πολλαπλά καινοτομικό χαρακτήρα του έργου του, στη Θεσσαλονίκη, τη Βάρνα και τη Βερόνα.
Βασικός ομιλητής και για θέματα Κινηματογράφου και Νέων Μέσων των ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΑΝΟΙΚΤΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ (από το 1981 έως το 1986).
Το 1980 κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Καστανιώτη το βιβλίο της ταινίας CORPUS και ο ίδιος αρχίζει στο Παρίσι (Ecole des Hautes Etudes en Sciences Cociales) διατριβή με θέμα Morphologie et Semiologie au Cinema και επόπτη τον Christian Metz, η οποία όμως δεν ολοκληρώθηκε.
Το 1981 κάνει τον ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΑΓΓΕΛΟ και τιμάται στη Θεσσαλονίκη με ειδική διάκριση για τον πειραματικό χαρακτήρα του έργου του και ταυτόχρονα παίρνει το βραβείο καλύτερης μουσικής.
Την επόμενη χρονιά κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πύλη το ανθολόγιο με θεωρητικά κείμενα και τίτλο: ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ: ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΚΑΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ.
Κατά τη διετία 1986–’87 κάνει μια σειρά εξ εννέα ντοκυμανταίρ για την τηλεόραση (ΕΤ 1), με τίτλο: Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΥΠΟΓΡΑΦΙΑ.
Ακολουθούν τα αυτοτελή ΦΑΓΚΟΤΟ (στη σειρά: Έλληνες Μουσικοί Εκτελεστές – ΕΤ 1), και Ν. ΣΤΑΥΡΙΔΗΣ, και Δ. ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΟΥ (στη σειρά: Πρόσωπα Θεάτρου – ΕΤ 1).
Το 1986 αναλαμβάνει τη διεύθυνση καθώς και την αναδιοργάνωση του ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ της Θεσσαλονίκης και μετά από δύο χρόνια παραιτείται λόγω ουσιαστικών διαφωνιών με τους συνδικαλιστικούς φορείς του Κινηματογραφικού χώρου.
Στη συνέχεια τοποθετείται διευθυντής του Τομέα Ψυχαγωγίας της ΕΤ 1, από όπου και απεχώρησε το 1990.
Την επόμενη διετία (1991-’92) διευθύνει την έρευνα του καινοτομικoύ Οπτικο-ακουστικού Προγράμματος LEXICORAMA, για τη διεθνή Προβολή και Διάδοση της Ελληνικής Γλώσσας (σε συνεργασία με το Α.Π.Θ., Καθηγητής Γ. Καζάζης).
Το 1992 κάνει το μουσικό ντοκιμαντέρ THE ATHENIAN FUSION για το ARTE.
Σχεδιασμός και Σκηνοθετική Επιμέλεια του τετράωρου Προγράμματος Πολλαπλών Μέσων Η ΕΚΑΤΟΝΤΑΕΤΗΡΙΔΑ ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ 1896-1996.
Οργάνωση: ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ [Παναθηναϊκό Στάδιο 06.04.1996].
Τηλεοπτική Μετάδοση: Ε.Ρ.Τ. / EUROVISION.
Από το 1997 ως το ’98, συνεργάζεται με το ΕΘΝΙΚΟ ΜΕΤΣΟΒΙΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ και το ΚΕΝΤΡΟ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΡΕΥΝΩΝ του Ε.Ι.Ε., στο ερευνητικό πρόγραμμα ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ & ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ, ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟΥ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ και δημιουργεί το ντοκιμαντέρ με τίτλο: ΣΙΩΠΗΛΕΣ ΜΗΧΑΝΕΣ.
Από το 1999 έως 2003 διευθύνει του Πρόγραμμα Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΗΑΣ [Ελληνο-ιταλική συνεργασία στο πλαίσιο INTERREG II]: Ντοκιμαντέρ, Έκθεση Ψηφιακών Εικόνων και Μνημειακή Έκδοση δίγλωσσου Portfoglio με 63 φωτολιθογραφίες (σε 300 αντίτυπα) και τίτλο ΕΛΑΙΑΣ ΕΙΚΑΣΜΑΤΑ.
Έκδοση: Crocetti (Milano) και Καστανιώτης (Αθήνα).
Το ντοκιμαντέρ με τίτλο ΩΔΗ ΣΤΗΝ ΕΛΗΑ δεν έχει ολοκληρωθεί εισέτι.
Ακολούθως συμμετέχει στην Επιστημονική Επιτροπή του Προγράμματος του Διεθνούς Συνεδρίου: Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ, ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ ΣΤΗΝ 3η ΧΙΛΙΕΤΙΑ και δημιουργεί το εικαστικό αφιέρωμα με 58 φωτολιθογραφίες (σε 120 αντίτυπα) και τίτλο: ΟΡΩΜΕΝΑ, ΤΙΜΗ ΣΤΟΝ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ.
Έκδοση: ΕΘΝΙΚΟ ΚΑΙ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ & ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ.
Το 2004 κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διάττων το Συλλεκτικό Folio δώδεκα χαρακτικών (σε 100 αντίτυπα) με τίτλο ΤΟ ΦΙΛΙ ΤΗΣ ΚΛΕΟΠΑΤΡΑΣ.
Έχει δημοσιεύσει πληθώρα άρθρων, κειμένων, μελετών, καθώς και σειρά ραδιοφωνικών εκπoμπών (ΕΡΑ 2), συνεργαζόμενος τακτικά, ή έκτακτα με πολλές αθηναϊκές εφημερίδες, περιοδικά, εγκυκλοπαίδειες και ειδικά αφιερώματα.
Έχει συμμετάσχει σε πλήθος Κινηματογραφικά Φεστιβάλ, Πανοράματα, Ειδικά και Προσωπικά Αφιερώματα, καθώς και σε Συνέδρια και Σεμινάρια κι έχει δώσει πλήθος διαλέξεων για το έργο του και τα Οπτικοακουστικά Μέσα γενικότερα.
Έχει τιμηθεί με αρκετά βραβεία και διακρίσεις, για τον κατ’ εξοχήν καινοτομικό και πειραματικό χαρακτήρα του έργου του κι έχουν γραφεί επ’ αυτού ευάριθμα άρθρα, κριτικές, κείμενα καθώς και μελέτες, στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Από δεκαπενταετίας διδάσκει στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών ΨΗΦΙΑΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΤΕΧΝΗΣ το μάθημα της Αισθητικής του Κινηματογράφου και των Νέων Μέσων.
Ο Ρεντζής υπήρξε μία από τις σημαντικότερες μορφές του σύγχρονου ελληνικού σινεμά, υπηρετώντας το με πάθος και αφοσίωση σε πολλά επίπεδα από τη σκηνοθεσία και τη θεωρητική έρευνα έως την ακαδημαϊκή διδασκαλία.
«Ο λόγος του ήταν μεστός, με βαθιά νοήματα που δε στόχευαν παρά στο κέντρο του θέματος, στο οποίο αναφερόταν, μερικές φορές έδειχνε ιδιότυπος λόγος, αλλά δεν ήταν. Η έρευνά του είχε άμεση συνάφεια με το φιλμικό του έργο και αυτό με την θεωρητική του αναζήτηση. Αρκεί κάποιος να διαβάσει το περιοδικό Φιλμ και να δει τις ταινίες του» γράφει ο Γιάννης Φραγκούλης στο filmandtheater.gr.
Συγγενείς και φίλοι αποχαιρετούν τον Θανάση Ρεντζή
Ο αγαπημένος μας μπαμπάς, παππούς και φίλος Θανάσης Ρεντζής έφυγε χτες το βράδυ ήσυχα στην Ύδρα.
Ευχαριστώ πάρα πολύ για όλα τα μηνύματα που έχω λάβει σήμερα, τα λόγια όλων σας είναι πάρα πολύ συγκινητικά.
Αχ ρε μπαμπά γράφουν τόσα πολλά για το έργο σου στο σινεμά αλλά εγώ ξέρω ότι είμαι πάρα πολύ τυχερή γιατί ήσουν ο μπαμπάς μου 🖤
Το Σάββατο στις 16/08 θα τον αποχαιρετίσουμε στην Ύδρα στο Ιερό ναό της Αγίας Βαρβάρας στις 11 π.μ.
«Είχα την τύχη να γνωρίσω έναν δάσκαλο που η σοφία του δεν περιοριζόταν μόνο στα βιβλία, αλλά κυλούσε στις πράξεις και στα βλέμματά του. Τον γνώρισα στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα «Ψηφιακές Μορφές Τέχνης» της ΑΣΚΤ, και η παρουσία του άφησε ανεξίτηλο αποτύπωμα στη ζωή μου.
Ο Θανάσης Ρεντζης ήταν ο καθηγητής που όλοι οι φοιτητές αγαπούσαν, γιατί σε κάθε έναν ξεχωριστά έδινε ό,τι χρειαζόταν∙
και το καταλάβαινε πριν καν το καταλάβεις εσύ ο ίδιος.
Παρά τη βαθιά του μόρφωση και γνώση, παρέμενε πάντα απλός και ζεστός με όλους.
Θυμάμαι το πιάτο με τα φρούτα που ακουμπούσε δίπλα στο γραφείο όταν δουλεύαμε πολλές ώρες πάνω σε ένα πρότζεκτ, ή την κούπα με το ζεστό τσάι που έφτανε σιωπηλά…
μικρές χειρονομίες που μιλούσαν πιο δυνατά από λόγια…
Σε ευχαριστώ για τις όμορφες στιγμές που μας χάρισες και τις σοφές σου συμβουλές που ακόμη ηχούν μέσα στα αυτιά μου ..
Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ· θα σε έχω πάντα στην καρδιά μου.
Καλό ταξίδι αγαπημένε μου Δάσκαλε! »
Θανάσης Ρεντζής (1947-2025)…
Ένας δύσκολος αποχαιρετισμός.
Φίλος και συνοδοιπόρος εδώ και πέντε δεκαετίες.
Δημιουργικός και πρωτοπόρος από την αρχή μέχρι το τέλος.
Θανάση, θα είσαι πάντα στη σκέψη μας.
Αθόρυβα, στην Ύδρα, βγήκε από τη σκηνή και πέρασε στην αθανασία μια μεγάλη φυσιογνωμία του ελληνικού σινεμά των τελευταίων 55 χρόνων: ο σπουδαίος πειραματιστής/δημιουργός/ θεωρητικός και καθηγητής του σινεμά Θανάσης Ρεντζής.
Η μεγαλύτερη (μέχρι στιγμής) απώλεια αυτού του κολασμένου Αυγούστου είχε γεννηθεί το 1947 στην Αχαΐα που φλέγεται.
Αυτή τη στιγμή νιώθω αδύναμος να γράψω μάταια λόγια για την προσφορά του στον πολιτισμό μας.
Μόνο σεβασμός και σιωπή εκτός από μια λέξη:
Κατευόδιο!
Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης αποχαιρετά με βαθιά θλίψη τον Θανάση Ρεντζή, έναν πολύτιμο φίλο και συνοδοιπόρο, πρωτεργάτη του πειραματικού σινεμά, εκδότη του θρυλικού περιοδικού ΦΙΛΜ- μια από τις σημαντικότερες μορφές του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου.
Ο Θανάσης Ρεντζής υπήρξε ανήσυχο πνεύμα, πρωτοπόρος δημιουργός και ακούραστος υπερασπιστής ενός κινηματογράφου ελεύθερου, τολμηρού και ανοιχτού στις πρωτοπορίες.
Από τις σκοτεινές αίθουσες μέχρι τις θεωρητικές συζητήσεις, έφερε πάθος, γνώση και αφοσίωση στην 7η Τέχνη.
Τον αποχαιρετούμε με βαθιά συγκίνηση, κρατώντας ζωντανή την παρακαταθήκη του στο σινεμά και στη συλλογική μας μνήμη.
Θανάσης Ρεντζής (1947-2025)
“Στας διαταγάς σας!”, απαντούσε κάθε φορά που τον έπαιρνα τηλέφωνο.
Και πράγματι, μονίμως είχα κάτι να του παραγγείλω.
Τη μία, να μου δείξει τις γκραβούρες της “Βιο-Γραφίας”.
Την άλλη, να μου βρει τα χειρόγραφα που του εμπιστεύθηκε ο Γκρέγκορυ Μαρκόπουλος.
Ή πάλι, να μου διηγηθεί για πρόσωπα του ελληνικού κινηματογράφου, για τα οποία ουδείς ενδιαφέρεται.
Υπήρξε ο τελευταίος αναγεννησιακός άνθρωπος, ένας homo universalis εκτός καιρού.
Πέρασα πολλές ώρες (ή χρόνια) στο γραφείο του ακούγοντάς τον.
Δεν ήθελα να ξεκολλήσω.
Τι να κάνω;
Μεγάλωσα με τα τεύχη του “Φιλμ”.
Τον τελευταίο μήνα, μιλούσαμε συχνά στο τηλέφωνο.
Ανοίξαμε νέα (ήδη παλιά) κεφάλαια.
Αρχίσαμε σχέδια για μια σειρά (πιθανών ή απίθανων) εκδηλώσεων.
Τέλη Ιουλίου, εν μέσω καύσωνος, καθισμένοι στη ‘Ροζαλία’ με εκλεκτή παρέα, τον άκουσα να λέει:
“Ο Ρεντζής είναι παράξενο ζώο”.
Και αναπάντεχα, λίγο αργότερα:
“Όλα αυτά μπορούν να γίνουν και χωρίς εμένα”.
Ίσως ξανανταμώσουμε παρά δήμον ονείρων.
Αλλά τότε εγώ είμαι αυτός που θα είναι “στας διαταγάς σας”.
ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΑΝΤΙΟ ΣΤΟΝ ΘΑΝΑΣΗ ΡΕΝΤΖΗ
Ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του σύγχρονου πειραματικού και πρωτοποριακού κινηματογράφου στην Ελλάδα, ο Θανάσης Ρεντζής, δεν είναι πια κοντά μας.
Έφυγε στα 78 του χρόνια, στην αγαπημένη του Ύδρα, καταφύγιό του εδώ και πολλά χρόνια.
Ο Θανάσης Ρεντζής, υπήρξε επιδραστική προσωπικότητα στον σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο όχι μόνο ως ξεχωριστός δημιουργός με απόλυτα προσωπική ματιά που επηρέασε γενιές κινηματογραφιστών, αλλά και ως καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών, στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα “Ψηφιακές μορφές τέχνης”, όπου άφησε το αποτύπωμά του στην ψυχή και το μυαλό πολλών σπουδαστών, συμβάλλοντας στην κινηματογραφική κουλτούρα στη χώρα μας.
Πολύτιμος φίλος και υποστηρικτής της Ταινιοθήκης της Ελλάδος, είχε σπουδάσει αρχικά στην σχολή Ειρήνης Καλκάνη και Κώστα Φωτεινού όπου δίδασκε και η Αγλαϊα Μητροπούλου με την οποία διατήρησαν στενή σχέση και συνεργασία μέχρι το τέλος της ζωής της.
Αλλά και αργότερα, ο Θανάσης Ρεντζής συνετέλεσε καθοριστικά στην εδραίωση της στενής συνεργασίας μεταξύ της Ταινιοθήκης της Ελλάδος και της Ταινιοθήκης της Μπολόνια.
Μας άφησε μια σπουδαία κινηματογραφική παρακαταθήκη, με καινοτόμο χαρακτήρα: την εμβληματική του, βραβευμένη στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, Βιο-γραφία, αλλά και το Μαύρο-Άσπρο, τον Ηλεκτρικό Άγγελο, το Corpus, τις Σιωπηλές μηχανές.
Το 1974 ίδρυσε με τον Θανάση Καστανιώτη το περιοδικό “Φιλμ” δίνοντας έμφαση στις Πρωτοπορίες και τον Πειραματισμό, ενώ το 1977 ανέλαβε την διοργάνωση του καλούμενου “Αντιφεστιβάλ”.
Χρόνια αργότερα, διετέλεσε διευθυντής του Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης, διευθυντής του Τομέα Ψυχαγωγίας της ΕΤ1 και πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών, υπήρξε ένθερμος συνοδοιπόρος της Ομοσπονδίας Κινηματογραφικών Λεχών Ελλάδος, ενώ άφησε πίσω του ένα σημαντικο ερευνητικό έργο και πολύτιμα θεωρητικά κείμενα.
Όσοι είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν από κοντά θα θυμούνται το αστραφτερό πνεύμα (και βλέμμα) του και το απαράμιλλο χιούμορ του.
Η Ταινιοθήκη αποχαιρετά τον σπουδαίο διανοητή, σημαντικό σκηνοθέτη, υπέροχο δάσκαλο και πολύτιμο φίλο.
Θερμά συλλυπητήρια από το Δ.Σ στη Γκαίη Αγγελή και την Αγγελική Ρεντζή.
Η κηδεία θα γίνει το Σάββατο στις 11:00 στην Ύδρα, στην Αγία Βαρβάρα.
Μπλις το εμαθα .
Εφυγε για το μεγαλο ταξιδι ενας μεγαλος σκηνοθετης του κινηματογραφου, ενας ωραιος ανθρωπος
ο θανασης ρεντζης
Καλο ταξιδι θαναση!!!
“ΝΟΙΩΘΩ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ!!!”
έτσι κλείνει ο Θανάσης Ρεντζής το ars combinatoria πόνημά του “Ηλεκτρικός Άγγελος” του 1981.
Σα μια διαχρονική διάθλαση ερωτισμού, συρραφών ετερόκλητων και ελευθεριακών ηχοτοπίων…
Και το να υπερβαίνεις τους κανόνες της αφήγησης και του θεάματος ισοδυναμεί με το να είσαι «παράνομος» σε ένα βαθύτερο θεμελιώδες υπαρξιακό επίπεδο…
Όλα τα’ χουν πει οι Δημιουργοί ρε φίλε!
Μην ψάχνεις άλλο…
Θανάσης Ρεντζής, ο καλός φίλος θεωρητικός, εκδότης, καί σκηνοθέτης του Πειραματικού Κινηματογράφου,–Βιογραφία, Κόρπους, Ηλεκτρικός άγγελος– απεβίωσε ξαφνικά χθές 13 Αυγούστου 2025, στήν Υδρα!
Καλό ταξίδι στην αιωνιότητα!
Xθες έφυγε ο Θανάσης Ρεντζής.
Ο δάσκαλος στο μεταπτυχιακό της Καλών Τεχνών, με τις ανεκτίμητες ιστορίες του, τις αναφορές του, που πάντα όχι μόνο ήξερε ποιο βιβλίο θα σου αρέσει αλλά στο χάριζε κιόλας.
Ο δάσκαλος με τα προβλήματα του αλλά κυρίως με τις φροντίδες του, ένα φρούτο, ένα τσίπουρο με μεζέ ενώ περιμένεις κάποιο render να τελειώσει.
Που ήταν μέρα-νύχτα εκεί, στο γραφείο του, ακόμα και όταν θα θελες να πας και να είναι επιτέλους μια φορά άδεια η σχολή και που τώρα δε θες να ξαναπάς, τόσο άδεια που θα ‘ναι.
Σκέφτομαι τα ατελείωτα mail που έστελνε και που όλο έλεγα θα βάλω φίλτρο και στεναχωριέμαι, τώρα δεν θα ξαναέρθει μειλ.
Σκέφτομαι την πτυχιακή μου που δεν πρόλαβε να διαβάσει και στεναχωριέμαι, πόσο θα ήθελα την γνώμη του.
Μπορεί να σκέφτομαι χαζομάρες, δεν έχω ξαναχάσει δάσκαλο κι εγώ και δεν ξέρω τι να πω.
Οπότε βάζω ένα τσιπουράκι στην υγειά του.
Καλό ταξίδι αγλαοτάτε.
Το Διεθνές Φεστιβάλ Ψηφιακού Κινηματογράφου Αθήνας αποχαιρετά με αγάπη τον Θανάση Ρεντζή, έναν από τους πρωτοπόρους του ελληνικού πειραματικού κινηματογράφου.
Η φωτογραφία είναι από τη συζήτηση που είχαμε πριν από δέκα χρόνια, με αφορμή το αφιέρωμα που πραγματοποιήσαμε στο έργο του, μαζί με τη Βασιλική Κάππα.
Ο Θανάσης Ρεντζής (1947–2025) υπήρξε δημιουργός με έντονη προσωπική γλώσσα, συνδυάζοντας την ποίηση, τη φιλοσοφία και την εικαστική αναζήτηση στις ταινίες του.
Athens International Digital Film Festival AIDFF
