Λιτανεία σε χωριό της Ζακύνθου, με φόντο τις φλόγες.
Εκτός ελέγχου εξακολουθεί να μαίνεται η φωτιά στη Ζάκυνθο, η οποία έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις και κατακαίει εκτάσεις δασικές, καλλιέργειες και περιουσίες κατοίκων, προκαλώντας ανυπολόγιστες ζημιές και αγωνία.
Την ώρα που η πυρκαγιά απειλούσε την περιοχή, στο χωριό Λιθακιά, ιερέας και κάτοικοι βγήκαν στους δρόμους κρατώντας την ιερή εικόνα και ψάλλοντας δεήσεις, σε μια λιτανεία προσευχής για να σωθεί το χωριό τους.
Στις συγκλονιστικές εικόνες που κατέγραψε η κάμερα, η περιφορά της εικόνας γίνεται με φόντο τις φλόγες που υψώνονται στον ορίζοντα, ενώ ο καπνός σκεπάζει τον ουρανό.
Μεγάλοι και μικροί συμμετέχουν, άλλοι με δάκρυα στα μάτια, άλλοι σφίγγοντας τα χείλη, ζητώντας θεία βοήθεια ώστε να κοπάσει η φωτιά και να προστατευτούν τα σπίτια και οι οικογένειές τους.
Το σκηνικό αποπνέει συναισθήματα φόβου αλλά και πίστης, καθώς η κοινότητα προσπαθεί να αντιμετωπίσει την απειλή με ενότητα και ελπίδα.
Δείτε το βίντεο:
Αρχαία Ελλάδα vs Χριστιανισμός, Μεσαίωνας, δεισιδαιμονίες, προλήψεις, προκαταλήψεις κ.α.
Οι αρχαίοι Έλληνες, με όλες τις δεισιδαιμονίες της εποχής τους, είχαν καταλάβει κάτι θεμελιώδες: η θεϊκή βοήθεια είναι καλοδεχούμενη, αλλά δεν αρκεί.
Έτσι προέκυψε η παροιμία “συν Αθηνά και χείρα κίνει” — με άλλα λόγια, κούνα και το χέρι σου.
Ας το ξεκαθαρίσουμε: το να πιστεύει κανείς, να προσεύχεται ή να ζητά βοήθεια από τον Θεό είναι προσωπικό του δικαίωμα.
Το πρόβλημα ξεκινά όταν η πίστη αντικαθιστά την πράξη.
Ο μεσαίωνας δεν είναι εποχή.
Είναι νοοτροπία.
Το ερώτημα δεν είναι αν “πιστεύουμε” ή όχι.
Το ερώτημα είναι: Θα συνεχίσουμε να παραδινόμαστε στη φωτιά περιμένοντας το θαύμα;
