Τραγωδία σήμερα το μεσημέρι (17/09), όταν ο 54χρονος καμεραμάν του ΑΝΤ1 Δυτικής Ελλάδας Γιώργος Παυλάκης [φωτο, αριστερά], πατέρας δύο παιδιών, «έφυγε» από τη ζωή, από ανακοπή καρδιάς και μάλιστα την ώρα του ρεπορτάζ!
Ήταν μαζί με τον δημοσιογράφο Κωνσταντίνο Φλαμή και κάλυπταν το ρεπορτάζ για τη χαμηλή στάθμη στο φράγμα του Μόρνου στην Φωκίδα.
Σύμφωνα με το flamis.gr στο δρόμο από το χωριό Κάλλιο μέχρι το Λοιδορίκι και ενώ βρίσκονταν σε δύο διαφορετικά οχήματα, ο Γιώργος Παυλάκης έκανε νόημα στον Κων/νο Φλαμή ότι δεν αισθάνεται καλά.
Σταμάτησαν τα οχήματα και ο δημοσιογράφος κάλεσε γιατρό για οδηγίες.
Ο Γιώργος Παυλάκης συνήλθε, ρωτήθηκε αν έχει σάκχαρο, απάντησε θετικά και έλαβε δύο καραμέλες χάρη στις οποίες προσωρινά συνήλθε.
Συνέχισαν την πορεία τους μέχρι το Κέντρο Υγείας Λιδωρικίου και ο Γιώργος Παυλάκης οδηγούσε κανονικά, μέχρι που έφθασε στον προαύλιο χώρο του Κέντρου Υγείας.
Με το που πάρκαρε, υπέστη σοβαρό επεισόδιο.
Ο γιατρός με τη βοήθεια όλων τον μετέφεραν στο εσωτερικό του κτιρίου.
Τρεις γιατροί προσπάθησαν να τον επαναφέρουν, του έκαναν ΚΑΡΠΑ επί 45 λεπτά και ό,τι άλλο προβλέπεται, όμως δυστυχώς ήταν αργά.
Κλαίει όλος ο ΑΝΤ1 για τον Γιώργο…
Σε μια συγκλονιστική περιγραφή για τον θάνατο του εικονολήπτη του ΑΝΤ1, Γιώργου Παυλάκη, ο οποίος άφησε την τελευταία του πνοή χθες, Τετάρτη, την ώρα του ρεπορτάζ, προχώρησε ο δημοσιογράφος Κώστας Φλαμής που ήταν μαζί με τον κάμεραμαν στις τελευταίες στιγμές της ζωής του.
Όπως περιγράφει, όλα ξεκίνησαν μετά από ένα γύρισμα στη λίμνη του Μόρνου με τον Γιώργο Παυλάκη να του κάνει νόημα να σταματήσει και να του λέει «δεν αισθάνομαι καλά» πριν να χάσει τις αισθήσεις του.
«Τον πλακώνω στα χαστούκια.
Του δίνω νερό.
Συνέρχεται» γράφει ο δημοσιογράφος, οποίος έπεισε τον άτυχο εικονολήπτη να πάνε στο κέντρο υγείας.
Εκεί, όμως, «μόλις πάρκαρε στο κέντρο υγείας, πετάγομαι από το αυτοκίνητο και βλέπω το ίδιο σκηνικό.
Επεισόδιο.
Έρχονται γιατροί, τον σηκώνουμε, μπαίνουμε στο κέντρο υγείας.
Ανέπνεε.
Του ρίχνω μία τελευταία ματιά, με βγάζουν έξω.
45 λεπτά ΚΑΡΠΑ.
Τέλος».
«Σε έχασα ρε φίλε μέσα σε 15 λεπτά.
Την πρώτη γύρισες, την δεύτερη δεν σε πρόλαβα.
μου λείπεις ρε φίλε.
Μου λείπεις, γιατί στη δουλειά έχασα το άλλο μου μισό.
Άκου δεν παίρνει μπρος ο Παυλάκης.
Ο Παυλάκης θα ΄ναι σε κάθε “σταντ απ” μου μπροστά.
Σε κάθε ρεπορτάζ θα μου λέει…
κάνε ένα βήμα πίσω και δώσε μου ώμο.
Ο Παυλάκης θα παίρνει μπρος.
Γιατί το ρεπορτάζ θα ναι ο Παυλάκης καταλήγει ο δημοσιογράφος Κωνσταντίνος Φλαμής.
Το κείμενο του Κώστα Φλαμή για τον Γιώργο Παυλάκη
Σκηνή 1η Ρεπορτάζ για τον Antenna
“Γιώργη που είσαι Γιώργη” φώναζα στις 12 σήμερα το μεσημέρι πάνω από ένα χωριό που είχε βυθιστεί στη λίμνη του Μόρνου αλλά είχε αναδυθεί εκ νέου λόγω λειψυδρίας.
Ότι είχα φθάσει στο Κάλλιο Φωκίδος.
“Εδώ κάτω είμαι” μου φωνάζει και βλέπω το drone να σηκώνεται και να πετά πάνω από τα μισοβυθισμένα σπίτια.
Μετά άρχισε η σκηνοθεσία του.
Στήσου έτσι, πέτα μου δεξί ώμο μπροστά, κάτσε στα γόνατα να δείχνουμε το βάθος της λίμνης.
Ανεβήκαμε, κάναμε και μερικές συνεντεύξεις, μπήκε ο καθένας στο αμάξι του και φύγαμε για Λιδωρίκι.
Σκηνή 2η Στο δρόμο.
Πίσω του πήγαινα και ξαφνικά βλέπω το χέρι του να μου κάνει νόημα να σταματήσω.
Δεν είχαν περάσει 5 λεπτά από την ώρα που φύγαμε.
“Μαλάκα δεν αισθάνομαι καλά”.
Χάνει αισθήσεις.
Τον πλακώνω στα χαστούκια.
Του δίνω νερό.
Συνέρχεται.
Καλώ γιατρό στο τηλέφωνο.
Ήμασταν στη μέση του πουθενά!
Πάρε καμιά καραμέλα μήπως έχεις πάθει υπογλυκαιμία.
Πιπιλάει δύο καραμέλες, μου λέει “είμαι μια χαρά πάμε”.
Ναι του λέω αλλά να οδηγήσω εγώ.
Πάμε με ένα.
Όχι, μου λέει, είναι εδώ και ο αντιδήμαρχος (είχε φθάσει με άλλο όχημα) πάμε όλοι μαζί.
Σκηνή 3η Κέντρο Υγείας.
15 λεπτά οδήγησε.
Πίσω του ήμουν.
Και μόλις πάρκαρε στο κέντρο υγείας, πετάγομαι από το αυτοκίνητο και βλέπω το ίδιο σκηνικό.
Επεισόδιο.
Έρχονται γιατροί, τον σηκώνουμε, μπαίνουμε στο κέντρο υγείας.
Ανέπνεε.
Του ρίχνω μία τελευταία ματιά, με βγάζουν έξω.
45 λεπτά ΚΑΡΠΑ.
Τέλος.
Αυτό ήταν το τελευταίο ρεπορτάζ Παυλάκη.
Μόνο που τώρα γίναμε οι δύο μας πρωταγωνιστές.
Και κανείς δεν μας βιντεοσκοπούσε.
Ήσουν εκεί αλλά χωρίς την κάμερά σου.
Εσύ πάλευες να ζήσεις κι εγώ προσπαθούσα να κάνω ότι σκεφτόμουν.
Δεν σε πρόλαβα την δεύτερη φορά αδελφέ.
Έφυγες σχεδόν στα χέρια μου.
Στα δικά μου, του αντιδημάρχου και ενός γιατρού.
Και πέρασε ρε φίλε όλη μας η ζωή σε δευτερόλεπτα μπροστά μου.
Οι φωτιές, οι μεγάλοι σεισμοί, τα Νοσοκομεία, οι αγρότες, οι αποστολές.
Πέρασαν από το μυαλό μου τα ταξίδια στον πόλεμο της Ουκρανίας, στην Αλβανία, στην Κορέα.
Οι συζητήσεις μας, οι διαφωνίες, οι συμφωνίες, οι κόντρες, τα γλέντια.
Σε έχασα ρε φίλε μέσα σε 15 λεπτά.
Την πρώτη γύρισες, την δεύτερη δεν σε πρόλαβα.
Μου παν οι γιατροί ότι έκαναν ότι μπορούσαν.
Κάτι για πρωτόκολλο μου είπαν και το πόσο προσπάθησαν να πάρεις μπρος.
Δεν το γράφω τυχαία.
Έτσι μου είπε ο γιατρός.
Δεν πήρε μπρος.
Λέω ρε παιδιά, ο Παυλάκης έπαιρνε πάντα μπρος.
Ήταν παντού, ήταν μέσα σε όλα.
Ήταν ο συνεργάτης μου, ο φίλος, η ψυχή μου στο ρεπορτάζ.
Είναι δυνατόν να μην παίρνει μπρος;
Έμεινα εκεί Γιώργο και ήρθε η Αγγελική.
Και ο γιος σου ο Θάνος.
Και ο φίλος σου ο Λευτέρης.
Και ο Βασίλης με την Βικτωρία.
Πάνω από 300 μου τηλεφώνησαν για σένα Γιώργο.
Γέμισε το διαδίκτυο μηνύματα.
Έγραφαν τα sites για τον εικονολήπτη που έφυγε ενώ έκανε ρεπορτάζ.
Έπαιξε ο Antenna μεγάλο θέμα.
Με δικά σου πλάνα.
Η Δώρα το ετοίμασε.
Για να μάθει όλη η Ελλάδα ποιος ήταν ο Γιώργος Παυλάκης.
Ρε θηρίο θες να σου πω κάτι;
Συγγνώμη αν σε στενοχωρούσα καμιά φορά πάνω στο ρεπορτάζ.
Και μου λείπεις ρε φίλε.
Μου λείπεις, γιατί στη δουλειά έχασα το άλλο μου μισό.
Άκου δεν παίρνει μπρος ο Παυλάκης.
Ο Παυλάκης θα ΄ναι σε κάθε “σταντ απ” μου μπροστά.
Σε κάθε ρεπορτάζ θα μου λέει…
κάνε ένα βήμα πίσω και δώσε μου ώμο.
Ο Παυλάκης θα παίρνει μπρος.
Γιατί το ρεπορτάζ θα ναι ο Παυλάκης.