Αληθινή ιστορία του Ανδρέα: Η ζωή του καταστράφηκε, από λάθος
Αληθινή ιστορία του Ανδρέα: Το 2014 ο Ανδρέας Χριστόφορος δέχθηκε επίθεση με οξύ και η ζωή του άλλαξε για πάντα. Η αληθινή ιστορία του Ανδρέα, μοιάζει με σενάριο ταινίας του Χόλιγουντ. Βγαλμένη από την πιο τραβηγμένη φαντασία ενός παρανοϊκού σεναριογράφου. Ωστόσο, είναι πέρα για πέρα αληθινή.
Ο Ανδρέας είναι ένας πολύ γλυκός άνθρωπος, καλοπροαίρετος και ευγενικός. Καλός οικογενειάρχης, εργατικός και πολύ αγαπητός σε όλους. Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει εκείνο το λαμπερό, αστραφτερό, γεμάτο αγάπη, χαμόγελο που κάλυπτε ιδανικά την θλίψη.
Το τραγικό μιας αληθινής ιστορίας. Ανδρέας -Ένας άνθρωπος που δεν ήθελε να στενοχωρεί κανέναν, διαλύθηκε.
Η ζωή του κυλούσε όμορφα μέχρι το 2014, όταν ένας άγνωστος άντρας του επιτέθηκε και του κατέστρεψε τη ζωή.
Ήταν από λάθος, ο ένοχος ήθελε να εκδικηθεί έναν άλλον άντρα. Κατέστρεψε όμως τη ζωή του Ανδρέα.
Ο πατέρας μου γεννήθηκε και μεγάλωσε στο χωριό Άγιος Γεώργιος Σπαθαρικού (κατεχόμενο σήμερα χωριό της επαρχίας Αμμοχώστου). Έφυγε όμως πολύ νέος για την Αγγλία, εκεί δούλεψε σκληρά και κατάφερε να γίνει ένας πολύ καλός επιχειρηματίας. Ήταν γνωστός, αλλά και πολύ αγαπητός σε όλη την κοινότητα του Cornwall που ζούσαμε. Παντρεύτηκε την μητέρα μου, που είναι Αγγλίδα και απέκτησαν 4 παιδιά, τρία κορίτσια και ένα αγόρι. Είμαι ο μικρότερος και γεννήθηκα το 1985 στο Truro, Cornwall, UK. Μεγάλωσα και σπούδασα εκεί. Οι γονείς μου κάποια στιγμή επέστρεψαν στην Κύπρο. Αυτό έγινε πριν από περίπου 25 χρόνια
Τα παιδικά μου χρόνια ήταν όμορφα. Ο πατέρας μου προσπαθούσε να μην μας λείψει τίποτα. Ζούσαμε όμως και σε μια πολύ όμορφη περιοχή της Αγγλίας, γύρω μας υπήρχε όμορφη θάλασσα και στη μέση έμοιαζε σαν να ζούσαμε στην εξοχή. Λατρεύω όμως την Κύπρο. Εδώ ζούνε πολλοί συγγενείς μου και κάνω τα αδύνατα δυνατά να έρχομαι τουλάχιστον μια φορά το χρόνο. Αγαπώ τα τοπία μας, τους ανθρώπους, τις παραδόσεις μας, τα έθιμα, τα πάντα. Έχω δυο αγόρια και θέλω μεγαλώνοντας να γνωρίσουν όσο πιο πολύ γίνεται την Κύπρο μας
Το χρονικό της αληθινής ιστορίας του Ανδρέα
Ζούσαμε στο Turo με την γυναίκα μου Pia και τον μεγαλύτερο μου γιο Theo. Όταν ήταν 18 μηνών ο γιος μου, έγινε η επίθεση. Δούλευα πολύ σκληρά, επτά ημέρες την εβδομάδα και αυτό ήταν το μεγαλύτερο μου πρόβλημα, δεν χαιρόμουν όσο θα ήθελα την οικογένειά μου.
Εκείνη την περίοδο δούλευα, από το πρωί μέχρι το βράδυ, γιατί προσπαθούσα να ανοίξω την νέα μου επιχείρηση. Όλα όσα έμαθα για την δουλειά, τα έμαθα από τον πατέρα μου. Από μικρό με είχε κοντά του και με μάθαινε. Ήμουν πολύ ενθουσιασμένος με τη δουλειά μου, ήταν η μισή ζωή μου, ήταν το χόμπι μου. Στη συνέχεια έγινε και η σωτηρία μου.
Καθόμουν στο γραφείο μου- ήταν κατά τις 4:00- όταν είδα ένα κόκκινο van να πηγαινοέρχεται κάτω στο δρόμο. Επειδή ζω πολλά χρόνια εκεί, ήξερα τα οχήματα που περνούσαν συνήθως και σε ποιον ανήκουν. Είχα προσέξει όμως, ότι εκείνο το van, ήταν ακριβώς το ίδιο με αυτό που είχα και χρησιμοποιούσα για τη δουλειά. Είχε ίδιο χρώμα και ήταν το ίδιο μοντέλο. Δεν έδωσα περισσότερη σημασία και συνέχισα να δουλεύω. Λίγα λεπτά αργότερα, κάποιος μου χτύπησε τη πόρτα.
Το φοβερό της αληθινής ιστορίας του Ανδρέα-Του έριξε λανθασμένα θειικό οξύ στο πρόσωπο
Εγώ νόμιζα πως ήταν ο courier, επειδή περιμέναμε κάποια πράγματα για τα Χριστούγεννα και πήγα να ανοίξω. Μόλις άνοιξα την πόρτα, ένας άγνωστος άντρας μου έριξε θειικό οξύ στο πρόσωπό μου και μου είπε: «Αυτό είναι για σένα». Όλα έγιναν τόσο γρήγορα, που δεν πρόλαβα να βάλω τα χέρια μου μπροστά, ώστε να σώσω το πρόσωπό μου.
Η φανέλα μου έλιωσε μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Φώναξα τη γυναίκα μου και εκείνη κάλεσε αμέσως το 999. Δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό που συνέβη. Ευτυχώς που εκείνη την ώρα ο γιος μου ήταν στο κρεβατά