Άγιος Χαράλαμπος: Το θαύμα τη δεκαετία του 50
Εμείς σαν Φιλιατρινοί, θα θέλαμε να καταθέσουμε ένα θαυμαστό γεγονός του Αγίου μας, που μας μετέφεραν οι γονείς μας, ως αυτήκοες μάρτυρες των παλαιότερων Ιερέων της πόλης μας: Παπασταύρου Πανούση, Ιεροδιδασκάλου και εφημερίου του Μητροπολιτικού ναού Αγίου Ιωάννου, Παπακώστα Παρασκευόπουλου, εφημερίου Αγίου Νικολάου, και Παπασταμάτη Διονυσόπουλου εφημερίου του Αγίου Αθανασίου.
Κατά το έτος 1951 ή 1952, επί Μητροπολίτου Δαμασκηνού, μετά τον εσπερινό της παραμονής της εορτής του Αγίου, έκλεισαν τον ναό και έφυγαν. Περασμένα μεσάνυχτα, Φιλιατρινοί, ακούν να χτυπούν οι καμπάνες της Παναγίας. Όλοι θορυβούνται, οτι κάτι κακό συμβαίνει, και τρέχουν να δούν τι γίνεται. Εκεί βλέπουν τον Δεσπότη Δαμασκηνό, πεσμένο μπροστά στο μαρμάρινο σκαλοπάτι του Αγίου, να προσεύχεται. Εξηγώντας τη στάση του αυτή, είπε, οτι είδε τον Άγιο στον ύπνο του, και του είπε: ”ΓΙΑΤΙ ΚΛΕΙΣΑΤΕ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΚΟΙΜΑΣΤΕ ;”
Το θαύμα του Αγίου Χαράλαμπου
Έτσι λοιπόν, ο Δεσπότης τρομαγμένος, πήρε το τζιπάκι της αστυνομίας, και ήρθε στην εκκλησία. Μάλιστα δε, σε ένδειξη μετάνοιας, αφιέρωσε το εγκόλπιό του εις τον Άγιο, το οποίο βρισκόταν κρεμασμένο από το ασημένιο πουκάμισο της εικόνας του Αγίου (σε παλαιότερες εικόνες του Αγίου αυτό φαίνεται). Από τότε καθιερώθηκαν οι αγρυπνίες, και η λιτανεία άρχισε να γίνεται με μεγαλύτερη λαμπρότητα. (Εφημέριος της Παναγίας ήταν ο Παπαφλέσσας, για όσους δεν το θυμούνται.)
Αυτά ειπώθηκαν, από τα χείλη των Ιερέων της εποχής εκείνης, οι οποίοι ήταν παρόντες στο γεγονός, μαζί με πολλούς Φιλιατρινούς, όπως αναφέραμε παραπάνω. Εμείς σαν Χριστιανοί, αγαπάμε τον Άγιό μας, πιστεύουμε στα θαύματα, αφού η ζωή μας είναι γεμάτη από αυτά και οφείλουμε να το μεταφέρουμε, όπως μας το αφηγήθηκαν ηλικιωμένοι που είναι εν ζωή.
Το μόνο που μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα, μετά από όλο αυτό το γεγονός, είναι ότι ξέρουμε με σιγουριά, ποια είναι η επιθυμία του Αγίου Χαραλάμπους.
ΟΜΑΔΑ ΦΙΛΙΑΤΡΙΝΩΝ
