Ο Ονούφριος καταγόταν από την Περσία και αρχικά μόνασε σε κοινόβιο στην Ερμούπολη της Θηβαΐδας. Αργότερα αποσύρθηκε στα ενδότερα της ερήμου, όπου ασκήτευσε επί 60 χρόνια γυμνός και τρεφόμενος κυρίως με χόρτα. Ανέπτυξε σε μέγιστο βαθμό τις ασκητικές αρετές, έγινε δε γνωστός από τον επίσης ασκητή Παφνούτιο, ο οποίος τον ανακάλυψε, γνώρισε την ασκητική ζωή του και μετέδωσε ό,τι σχετικό με αυτόν στους ασκητές της Αιγύπτου. Μετά τον θάνατο του Ονούφριου, ο Παφνούτιος έθαψε το σώμα του σε βράχο, αφού προηγουμένως το περιτύλιξε με τμήμα του ιματίου του.
Στις εικονογραφικές παραστάσεις ο Ονούφριος παρουσιάζεται γυμνός, καλυπτόμενος στο εμπρόσθιο τμήμα του σώματός του από την κατερχόμενη σαν λευκό χείμαρρο γενειάδα του, ενώ ολόκληρο το σώμα του καλύπτεται από τρίχωμα.
Άγιος Ονούφριος: Ο Άγιος που μπορεί να μας σώσει από το θάνατο.
Ακολουθεί μία εξομολόγηση από έναν άνθρωπο της εκκλησίας που μας υποδεικνύει ποιος Άγιος μπορεί να μας σώσει από το θάνατο.
Αυτή η διήγησις μου εξιστορήθη παρά του γέροντος Χριστοδούλου, ότε εύρισκόμην εις το εν Βουνώ αγροκήπιον[1], βοηθών συνάμα τον κηπουρόν αδελφόν Ιερόθεον, κατά την 12ην του μηνός Ιουνίου του 1944.
Ο γέρων Χριστόδουλος εξομολογείται
Ο Γέρων Χριστόδουλος αναμνησθείς τι γεγονός, επισυμβάν επί τουρκοκρατίας, κατά το 1910 περίπου, μου το διηγήθη εις δόξαν και τιμήν του Αγίου Ονουφρίου.
«Εγώ, μας λέγει, κατ΄ εκείνην την εποχήν νεώτερος ων, κατά την επιστασίαν του δάσους της Μονής και μίαν ήμέραν γυρίζοντας επάνω εις την Παναγίαν, ανταμωθήκαμεν με ένα Τούρκον, δασοφύλακα, δηλαδή κυβερνητικόν και, αφού επί ώρας εγυρίσαμεν και του έδειξα τα σύνορα της Μονής, εν τέλει κατεβήκαμεν εδώ να ξεκουρασθώμεν και να γευματίσωμεν. Με την περιοδείαν την οποίαν είχομεν ο Τούρκος εκουράσθη, ήταν και λίγο σωματώδης και, αφού κερασθήκαμεν· επήγαμεν εις την βρύσιν και ο Τούρκος ευχαριστηθείς και ευφρανθείς με το κρύο νερό της πηγής, έπιε και πάλιν, έπιε και εγώ δεν ξέρω πόσον.
