«Όποιος ασθενής με επικαλεσθεί Κύριέ μου, θεράπευσέ τον»
Στη Λάρισα την Αγιοτόκο, υπάρχει μέχρι και σήμερα, εποχή έντονης αμφισβήτησης, μεγάλη ευλάβεια των ευσεβών κατοίκων της προς τους Αγίους της.. Εκκλησίας μας, παλαιούς τε και νέους.
Μέσα στην πλούσια πνευματική ζωή της πόλης, με τις πολλές λατρευτικές εκδηλώσεις, την καθημερινή λειτουργική προσευχή, τις Παννυχίδες και Αγρυπνίες, τις Ιερές Παρακλήσεις καθ΄ όλη τη διάρκεια του έτους, τις πρότυπες μαθηματικές και σχολικές Θείες Λειτουργίες και τις δεήσεις, εύκολα καταλαβαίνει κανείς την ευλάβεια και την αφοσίωση θα λέγαμε των ανθρώπων προς τους
Αγίους της εκκλησίας μας, οι οποίοι είναι οι φωτεινοί οδοδείκτες της πνευματικής μας ζωής αλλά και ι θείοι πρεσβευτές μας για την κληρονομιά της αιωνίου και ατελευτήτου ζωής… Μαρτυρία σύγχρονου Θαύματος από την Αγία Αναστασία τη Ρωμαία Πολλοί πιστοί χριστιανοί μας, λοιπόν, ευλαβούνται πολύ τους Αγίους μας, και ιδιαίτερα την Αγία Αναστασία, τη Ρωμαία, την οποία επικαλούνται ως προστάτιδα και αρωγό στις δυσκολίες της ζωής τους.
Πολύ τακτικά μεταβαίνουν στην Ιερά Μονή Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους, όπου η Αγία τυγχάνει προστάτης και πολιούχος και φυλάσσονται τα θαυματουργά Άγια Λείψανα της, και εκεί ενισχύονται πνευματικά από το χαρισματικό, σοφό και άγιο Γέροντα της Μονής,
Καθηγούμενο π. Γεώργιο Καψάνη ή άλλοτε επισκέπτονται τα Ιερά Μετόχια της Θεοφρούρητης Μονής, προκειμένου άνδρες και γυναίκες να προσκυνήσουν την Αγία και να πάρουν ισχυρή δύναμη από το προσκύνημά τους αυτό.
Αλλά και στην Λάρισα και στα χωριά της οι πιστοί τιμούν την Αγία, βαπτίζουν τα παιδιά τους και τους δίδουν το όνομα «Αναστασία».
Πανηγυρίζουν τη μνήμη της, προσκυνούν σε δύο Ιερούς Ναούς μικρά τεμάχια των Ιερών Λειψάνων της, τελούν Ιερές Παρακλήσεις προς την Ιατρό Αγία και στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Αχιλλίου κάθε χρόνο, το βράδυ της Εθνικής μας Επετείου της 28ης προς 29η Οκτωβρίου (επέτειος μνήμης της) τελείται μεγάλη αγρυπνία προς τιμήν της Αγίας.
Εκεί ψάλλονται ακόμη και τα Εγκώμια της Οσιομάρτυρος, ενώπιον ιστορημένης μεγάλης Ιεράς Εικόνας Της και εκεί ιερουργούν ο Σεβασμιώτατος και πολλοί Πατέρες, ενώ ψάλλει πάντοτε εκλεκτός χορός Ιεροψαλτών και οι πολυπληθείς Χριστιανοί, γέροντες και γερόντισσες, μεγάλοι, μικροί, ακόμη και τα νήπια, κοινωνούν των Αχράντων Μυστηρίων και τιμούν γενικά με πολύ ζήλο και ευλάβεια την ένδοξη Οσιοπαρθενομάρτυρα.
Συγκινεί δε όλους μας η αγία βιοτή της, και κυρίως το σκληρό και βασανιστικό μαρτύριο και η σθεναρά ομολογία της. Σε δύσκολους για την εκκλησία χρόνους (256μ.χ. επί βασιλέως Δεκίου) η Ρωμαία στην καταγωγή, εικοσαετής κόρη,
εισέρχεται στη Μοναχική ζωή, θεικώ έρωτι πτερουμένη, και λαμβάνει το παλλίον του Αγγελικού Σχήματος. Δεν διστάζει να κηρύττει τον Χριστό ως αληθινό Θεό και το ίδιο πράττει ακόμη και όταν συλλαμβάνεται από τον Ηγεμόνα.
Την παρακαλούν να αρνηθεί τον Χριστό και να θυσιάσει στα είδωλα και εκείνη με σθένος αρνείται και ασταμάτητα συνεχίζει να ομολογεί τον Άγιο Τριαδικό Θεό. Ακολουθεί σκληρό μαρτύριο. Την δέρνουν, την γυμνώνουν στο θέατρο και την εμπαίζουν, τεντώνουν το σώμα της σε πασάλους, την ρίχνουν στην φωτιά, την ξυλοκοπούν στην πλάτη, αλλά η ένθερμη προσευχή της και τη φωτιά κατασβήνει!
Στη συνέχεια την βάζουν σε τροχό, συνθλίβονται τα κόκκαλά της και ξανά εξέρχεται θαυματουργικά χωρίς ίχνος πληγής. Τώρα πια, την ξεσκίζουν με σιδερένια νύχια, της κόβουν τους μαστούς, όπου εδράζεται η καρδιά, της ξεριζώνουν τα νύχια, της αφαιρούν όλα τα δόντια και λίγο προτού της αφαιρέσουν με μαχαίρι την γλώσσα, η Αγία προσεύχεται για τελευταία φορά λέγοντας:
«Κύριε μου, μεγάλη Σου η δόξα, όσοι άρρωστοι με επικαλεσθούν, θεράπευσέ τους από κάθε ασθένεια!». Και στο τέλος την α