Ο Σάκης Καραθεοδώρου, πατέρας του άτυχου 23χρονου που χάθηκε στην τραγωδία των Τεμπών, μίλησε στο makthes.gr για τον γιο του, την τραγωδία αλλά και για το πως ένας Σύλλογος τον βοηθά να διαχειριστεί την μεγαλύτερη απώλεια που μπορεί να βιώσει ο άνθρωπος
Ενάμισης χρόνος έχει περάσει από την σιδηροδρομική τραγωδία στα Τέμπη, που συγκλόνισε το πανελλήνιο, και αν πλέον το θέμα περνάει στα «ψιλά» γράμματα από την ειδησεογραφία, για τις οικογένειες και τους φίλους των 57 θυμάτων η πληγή παραμένει ανοιχτή.
57 άνθρωποι, στην συντριπτική πλειοψηφία τους νέοι, έχασαν τη ζωή τους την αποφράδα νύχτα της 28ης Φεβρουαρίου 2023, όταν δύο τρένα συγκρούστηκαν μετωπικά στο ύψος των Τεμπών, σε μια πρωτοφανή τραγωδία για τα παγκόσμια δεδομένα του 21ου αιώνα.
18 μήνες αργότερα, οι συγγενείς και οι φίλοι προσπαθούν ακόμα να μαζέψουν τα κομμάτια τους και να συνειδητοποιήσουν ότι χωρίς κανέναν λόγο, που να βγάζει νόημα τουλάχιστον, δεν θα ξαναδούν τους αγαπημένους τους. Και καλούνται να συμβιβαστούν με τη νέα συνθήκη η οποία μοιάζει περισσότερο με έναν ατελείωτο εφιάλτη παρά με πραγματικότητα.
Ανάμεσα στους 57 νεκρούς ήταν και ο 23χρονος Νικήτας Καραθεοδώρου από την Καλαμαριά. Ο Νικήτας, πυροσβέστης στο επάγγελμα, πήρε το μοιραίο τρένο από την Αθήνα μαζί με το κορίτσι του, την επίσης 23χρονη Κέλλυ Πορφυρίδου, για να κάνουν έκπληξη στις οικογένειές τους. Η μοίρα όμως, ή καλύτερα ο κρατικός μηχανισμός, τους έπαιξε άσχημο παιχνίδι και αυτή η συνάντηση δεν ήρθε ποτέ. Και τα δύο παιδιά χάθηκαν. Βρίσκονταν στο βαγόνι – εστιατόριο του μοιραίου Intercity 62 το οποίο κάηκε ολοσχερώς.
Ο Νικήτας δεν ήταν απλά ένα ακόμα όνομα στην μακριά λίστα των νεκρών, όπως και κανένας τους άλλωστε. Δεν ήταν μόνο πυροσβέστης, ήταν πολλά παραπάνω. Ήταν γιος, αδελφός, φίλος, σύντροφος, χορευτής, ορειβάτης και πολλά, πολλά ακόμα, μα πάνω από όλα ήταν ένα νέο παιδί με όρεξη για ζωή το νήμα της οποίας κόπηκε με τον χειρότερο τρόπο.
Μεταξύ άλλων ήταν και μέλος της Χορευτικής Ομάδας του Πολιτιστικού Οργανισμού «Μυγδονία» στον Λαγκάδα. Έναν Σύλλογο στον οποίο ο πατέρας του, Σάκης Καραθεοδώρου, υπήρξε πρωτεργάτης και χοροδιδάσκαλος για πάνω από 30 χρόνια και μέσα στον οποίο ο άτυχος νέος μεγάλωσε και γαλουχήθηκε, όπως και όλη η οικογένειά του.
Αυτή η ομάδα, πρόσφατα κέρδισε το πρώτο βραβείο σε παγκόσμιο διαγωνισμό πολιτιστικών ομάδων στην Πολωνία και το αφιέρωσε στη μνήμη του δικού της Νικήτα.
Με αυτή την αφορμή, ο πατέρας του μίλησε στο makthes.gr για τον γιο του, την τραγωδία αλλά και για το πως ο Σύλλογος τον βοηθά να διαχειριστεί την μεγαλύτερη απώλεια που μπορεί να βιώσει ο άνθρωπος.
«Τώρα που ετοιμαζόταν να ανοίξει τα φτερά του τον βρήκε αυτό»
Ο κ. Καραθεοδώρου περιγράφει τον Νικήτα ως έναν άγγελο και το παιδί που θα ήθελε κάθε γονιός να έχει.
Πριν πάρει το μοιραίο τρένο, είχε επικοινωνήσει με τον πατέρα του και τον είχε ενημερώσει ότι επρόκειτο να ανέβουν με την κοπέλα του στη Θεσσαλονίκη και του ζήτησε να μην το πει στην μητέρα του ώστε να της κάνει έκπληξη. Ο 23χρονος, όταν έδωσε πανελλαδικές, ήθελε να ακολουθήσει το όνειρό του και να πάει στην ψυχολογία. Όπως περιγράφει ο πατέρας του, «ο Νικήτας έγραψε πάρα πολύ καλά, σχεδόν 18.000 μόρια και τον πήγαμε σε έναν φίλο μας, ψυχολόγο, για να τον κατευθύνει επαγγελματικά. Εκείνος του πρότεινε να μπει πρώτα στην πυροσβεστική για να έχει σε τρία χρόνια την εργασία του αλλά και ένα εισόδημα που για να το έπαιρνε από την ψυχολογία θα έπρεπε να περάσουν περάσει 15 χρόνια και έπειτα να περνούσε σε δεύτερη σχολή.
Το σκέφτηκε μόνος του ο Νικήτας, εμείς σαν γονείς δεν τον πιέσαμε καθόλου και όντως μπήκε στην πυροσβεστική Ακαδημία στην Πτολεμαΐδα και έπειτα στο πυροσβεστικό σώμα. Ήταν ήδη τρία χρόνια στην Αθήνα, σε δύσκολες συνθήκες, γιατί πέρασε μόνος του τον κορονοϊό, και θεώρησε καλό να διαβάσει εξ αποστάσεως και να ξαναδώσει εξετάσεις. Έτσι και έκανε. Πέρασε εν τέλει στο ΤΕΦΑΑ του ΑΠΘ και έκανε την εγγραφή του. Περίμενε μια μετάθεση για να ζήσει και αυτός την φοιτητική του ζωή, που του είχε μείνει απωθημένο. Δυστυχώς δεν πρόλαβε. Τώρα που ετοιμαζόταν να ανοίξει τα φτερά του τον βρήκε αυτό» λέει ο κ. Καραθεοδώρου για τον γιο του.
Πώς συνεχίζεται η ζωή μετά από ένα τέτοιο γεγονός;
Αυτή η ερώτηση επιδέχεται πολλών απαντήσεων, καμία εκ των οποίων δεν είναι «εύκολη». Ο καθένας διαχειρίζεται διαφορετικά το πένθος. Η ζωή σταματάει μετά από ένα τέτοιο γεγονός και ο καθένας καλείται να επαναπροσδιορίσει την καθημερινότητά του.
Ο κ. Καραθεοδώρου, όπως και η πλειοψηφία των γονέων που χάνουν τα παιδιά τους, και σαφώς μετά τους πρώτους μήνες που ήταν «παγωμένοι», βρέθηκε επίσης αντιμέτωπος με το ερώτημα «Τι κάνουμε τώρα; Συνεχίζουμε ή σταματάμε;».
Όπως εξομολογείται στο makthes.gr, όταν συνέβη το δυστύχημα ο Σύλλογος είχε ήδη κανονίσει να συμμετάσχει σε φεστιβάλ στη Ρουμανία εκείνο το καλοκαίρι. Επιπλέον, ο ίδιος εργαζόταν ως εκπαιδευτικός στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση όπου είχε συμπληρώσει τα χρόνια για την σύνταξη αλλά δεν είχε αποχωρήσει ακόμα. Εντέλει την εκπαίδευση την εγκατέλειψε, «δεν μπορούσα να βρίσκομαι μέσα σε τάξη με άλλα παιδιά» λέει χαρακτηριστικά. Παρέμεινε όμως στον Σύ