Η ταφή του νεκρού συνοδεύεται και από την αποσύνθεση των ρούχων που φοράει. Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πως αποσυντίθενται μες στο χώμα; Από τα φυσικά μέχρι τα συνθετικά υφάσματα, όλα έχουν τον δικό τους ρυθμό διάλυσης, μετά – πάντα – από τη σωματική.
Η διαδικασία της αποσύνθεσης ξεκινάει αμέσως μόλις ένα άτομο πεθάνει και – εκτός αν το σώμα διατηρηθεί η αποτεφρωθεί – συνεχίζεται σταθερά, διαρκώντας περίπου 10 χρόνια μέχρι την πλήρη σκελετοποίηση μέσα στο φέρετρο.
Τα περισσότερα ρούχα που καταλήγουν σε χωματερές αποσυντίθενται. Ο ρυθμός της αποσύνθεσης εξαρτάται από το αν το ύφασμα είναι φυσικό ή συνθετικό. Σύμφωνα με τη Daily Sabah, τα ρούχα από 100% βαμβάκι χρειάζονται από μία εβδομάδα έως και πέντε μήνες για να εξαλειφθούν τελείως, ενώ τα ρούχα από πολυεστέρα μπορεί να κρατήσουν έως και 200 χρόνια! Τι γίνονται, όμως, με τα ρούχα που βρίσκονται μέσα στο φέρετρο, επάνω σε αποσυντιθέμενο σώμα;
Ρούχα και νεκροί: Τι γίνεται μες στο φέρετρο όταν το σώμα αποσυντίθεται
Σύμφωνα με το Business Insider, ρούχα από φυσικά υλικά όπως το βαμβάκι διασπώνται από τα όξινα υγρά και τις τοξίνες του σώματος και αποσυντίθενται πλήρως μέσα σε περίπου ένα χρόνο. Αντίθετα, τα νάιλον λάστιχα και ραφές παραμένουν ανέπαφα, επειδή είναι φτιαγμένα από συνθετικά υλικά. Η σωματική αποσύνθεση διαρκεί από 10 έως 15 χρόνια και περιλαμβάνει τέσσερα στάδια.
Το πρώτο είναι η αυτολύση, κατά την οποία τα κύτταρα καταστρέφονται από τα ίδια τους τα ένζυμα. Το επόμενο στάδιο είναι η διογκωμένη φάση, στην οποία τα αέρια που εκλύονται από βακτήρια κάνουν το σώμα να διογκωθεί μέχρι και στο διπλάσιο. Τελικά, η διάλυση των ιστών και η σκελετοποίηση ολοκληρώνουν τη διαδικασία. Αν και η αποσύνθεση των ρούχων δεν είναι τόσο αποτρόπαιη, επιταχύνεται σημαντικά από την αποσύνθεση του σώματος λόγω της απελευθέρωσης υγρών που καταστρέφουν τα υφάσματα.
Τα ρούχα που παίρνουν οι νεκροί στον τάφο
Εκτός κι αν είχαν ήδη επιλέξει τι να φορέσουν, όταν κάποιος πεθαίνει, συνήθως οι αγαπημένοι του είναι αυτοί που διαλέγουν τα ρούχα ταφής. Συχνά, αυτό περιλαμβάνει ντύσιμο που τιμά τον τρόπο με τον οποίο εκφράστηκε το άτομο εν ζωή. Ωστόσο, σε κάποιους πολιτισμούς και θρησκείες, οι παραδόσεις καθορίζουν το μεταθανάτιο ένδυμα.
Για παράδειγμα, η Καθολική πίστη ντύνει τους νεκρούς με επίσημα ρούχα, συχνά με σταυρό ή κομποσκοίνι στο χέρι, ενώ οι επίσκοποι και ιερείς θάβονται με την παραδοσιακή τους στολή που αντικατοπτρίζει τη θέση τους εν ζωή. Στο ιουδαϊκό ταφικό τελετουργικό, το σώμα τυλίγεται σε ένα απλό λευκό σάβανο που ονομάζεται ταχρίχιμ, συμβολίζοντας την αγνότητα και την ισότητα ενώπιον του Θεού.
Παρόμοια σάβανα χρησιμοποιούνται και σε ινδουιστικές, μουσουλμανικές και αφρικανικές παραδόσεις και ευθυγραμμίζονται με αυτό που είναι γνωστό ως «πράσινη ταφή» — δηλαδή η χρήση οικολογικών υφασμάτων. Σύμφωνα με το Green Burial Council, «Το σάβανο είναι εξίσου σημαντικό με οτιδήποτε άλλο τοποθετούμε στον τάφο, επειδή τα υπολείμματα της αποσύνθεσης λαμβάνονται υπόψη στην ευρύτερη οικολογία του τόπου ταφής».
Έτσι, παρόλο που τα ρούχα είναι καταδικασμένα να αποσυντεθούν στον τάφο, η χρήση φυσικών ινών όπως το βαμβάκι, η κάνναβη ή το μαλλί με το σάβανο πράσινης ταφής τιμά τη συμβιωτική σχέση μεταξύ ανθρώπου και γης – ακόμα και στον θάνατο.