Πανεπιστήμιο Κρήτης: Ο φοιτητής που δολοφόνησε δύο καθηγητές
Ήταν απόγευμα της 27ης Νοεμβρίου του 1990 και ο Γιώργος Πετροδασκαλάκης ήταν μεταπτυχιακός φοιτητής του πανεπιστημίου Κρήτης.
Παρακολουθούσε το μάθημα της χρήσης ηλεκτρονικών υπολογιστών για την εκτέλεση πολύπλοκων αλγεβρικών υπολογισμών. Όπως θα έλεγαν αργότερα οι συμφοιτητές του, ήταν σε καλή διάθεση, έκανε πλάκα και μιλούσε μαζί τους, σαν να μην τον απασχολεί τίποτα το ιδιαίτερο. Στην πραγματικότητα όμως κάτι τέτοιο απείχε πολύ από την αλήθεια.
Όσο το μάθημα συνεχιζόταν, θα σηκωθεί και θα βγει από το αμφιθέατρο, κάτι που δεν θα προκαλέσει υποψίες σε κανέναν. Θα επιστρέψει όμως οπλισμένος με μια επαναληπτική καραμπίνα και χωρίς να εξηγήσει τίποτα, θα προκαλέσει ένα πρωτοφανές μακελειό στα χρονικά των ελληνικών πανεπιστημίων.
Θα πυροβολήσει και θα σκοτώσει εν ψυχρώ τους καθηγητές, Βασίλη Ξανθόπουλο, 39 χρόνων και τον Στέφανο Πνευματικό, 33 χρόνων. Από τα φυσίγγια του θα τραυματιστεί στο χέρι ακόμη ένας καθηγητής που προσπάθησε να τον σταματήσει, ο Σωτήρης Περσίδης, καθώς κα ο συνάδελφός του Θωμάς Ευθυμιόπουλος, και η άτυχη φοιτήτρια, Εύα Σταθάκη.
Έγκλημα Πανεπιστημίου Κρήτης: Το χρονικό της υπόθεσης
Ο Πετροδασκαλάκης, εν μέσω φωνών και πανικού θα καταφέρει να το σκάσει απ’ το πανεπιστήμιο και όχι μόνο αυτό, αλλά θα καταφέρει και να μη συλληφθεί ποτέ. Με ένα νοικιασμένο αυτοκίνητο, θα διαφύγει στα βουνά της Κρήτης και σχεδόν εννιά μήνες μετά, στις 9 Ιουλίου 1991, ο βοσκός Γεώργιος Τρευλάκης θα τον βρει απαγχονισμένο σε ένα δέντρο, μισό χιλιόμετρο απόσταση από το εκκλησάκι του Αγίου Πνεύματος, στα όρια νομών Λασιθίου και Ηρακλείου. Σύμφωνα με τον ιατροδικαστή, αυτοκτόνησε λίγα 24ωρα μετά τη δολοφονία των δύο καθηγητών, πράγμα που σημαίνει ότι κρεμόταν απ’ το δέντρο για μήνες.
Και εδώ έρχεται το μεγάλο ερώτημα: γιατί το έκανε; Γιατί σκότωσε αυτούς τους δύο καθηγητές; Σαφής απάντηση δεν υπάρχει, δεν δόθηκε ποτέ. Σύμφωνα με όσα έγιναν αργότερα γνωστά, ο φοιτητής θα έπρεπε μάλλον να νιώθει υποχρεωμένος στους δύο καθηγητές και όχι να θέλει να τους βλάψει.
Και αυτό γιατί όταν το 1987 διέκοψε τις σπουδές του για να καταταγεί στο στρατό, ο καθηγητής Βασίλης Ξανθόπουλος ήταν αυτός που τον προέτρεψε να συνεχίσει μετά, εξασφαλίζοντάς του υποτροφία από ερευνητικές επιχορηγήσεις. Και από τη δική του μεριά, και ο Στέφανος Πνευματικός, τον βοήθησε να διεκδικήσει υποτροφία από ερευνητικό εργαστήριο της Γαλλίας.
Κάμποσο διάστημα μετά τη διπλή δολοφονία, συνάδελφοι των δύο δολοφονημένων καθηγητών θα πουν ότι έτρεφε μίσος για τους δύο καθηγητές του, γιατί ενώ είχε καλές επιδόσεις στα υπόλοιπα μαθήματα, στην Κβαντική δεν τα πολυκατάφερνε. Έτσι, όταν εκείνοι του είπαν να ξαναδώσει το μάθημα σε έξι μήνες, αφού πρώτα κάλυπτε τα κενά του, εκείνος το πήρε πολύ στραβά.
Αλλά και πάλι, όλα αυτά δεν μπορούν να είναι τίποτα περισσότερο από εικασίες. Κανείς δεν ξέρει τι πραγματικά συνέβη, κανείς δεν γνωρίζει τι όπλισε το χέρι του φοιτητή.
Η υπόθεση έγινε επεισόδιο στη 10η Εντολή με τίτλο Έκπτωτος, αλλά με αρκετές και σοβαρές διαφορές απ’ την αληθινή ιστορία. Για παράδειγμα ο φοιτητής, τον οποίο ενσάρκωσε ο Γιώργος Καραμίχος, φέρεται να οδηγείται στο έγκλημα γιατί του έκλεψαν την μεταπτυχιακή εργασία, και μάλιστα αυτό το έκανε η πρώην κοπέλα του, η οποία πλέον είχε σχέση με τον καθηγητή-μελλοντικό θύμα του.
Πανεπιστήμιο Κρήτης: Η επιστημονική κοινότητα έχασε δύο απ’ τα πιο λαμπρά μυαλά της
Ο Βασίλης Ξανθόπουλος από το 1983 και μέχρι την δολοφονία ήταν καθηγητής στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης, όπου διετέλεσε και πρόεδρος τμήματος, σε ηλικία μόλις 35 ετών.
Συνεισέφερε στη μελέτη των συγκρουόμενων επίπεδων βαρυτικών κυμάτων. Μαζί με τον Chandrasekhar ανακάλυψαν μία ακριβή λύση για τη σύγκρουση αυτή, η οποία σήμερα ονομάζεται «λύση Chandrasekhar-Ξανθόπουλου για συγκρουόμενο επίπεδο κύμα».
Συνέγραψε πάνω από 50 πρωτότυπες ερευνητικές εργασίες και το μικρό εκλαϊκευτικό βιβλίο «Περί αστέρων και Συμπάντων». Προς τιμή του το μεγάλο αμφιθέατρο της Φυσικομαθηματικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης ονομάσθηκε «Αμφιθέατρο Βασίλη Ξανθόπουλου».
Απ’ την άλλη, ο Στέφανος Πνευματικός αναγορεύτηκε διδάκτορας το 1982 και το 1984 του απονεμήθηκε ο ανώτατος διδακτορικός τίτλος Φυσικών Επιστημών της Γαλλίας για την ερευνητική του συμβολή στη Μη Γραμμική Φυσική Συμπυκνωμένης Ύλης.
Στην Ελλάδα θα συνεργαστεί ερευνητικά με το νεοσύστατο Ερευνητικό Κέντρο Κρήτης και θα αναλάβει τη θέση του διευθυντή του Τομέα Υπολογιστικής Φυσικής του οποίου υπήρξε βασικός δημιουργός. Στο Πανεπιστήμιο Κρήτης διδάσκει προχωρημένα μαθήματα Φυσικής και δίνει σειρές μεταπτυχιακών μαθημάτων στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου.
