Βράχος της Εβίτας : Αφιερωμένος στη 13 χρόνη που έχασε τη ζωή της στη φωτιά στο Μάτι

by Τόνια Τζαφέρη
Βράχος της Εβίτας : Αφιερωμένος στη 13 χρόνη που έχασε τη ζωή της στη φωτιά στο Μάτι

Βράχος της Εβίτας : Αφιερωμένος στη 13 χρόνη που έχασε τη ζωή της στο Μάτι

Βράχος της Εβίτας : Κανείς μας δεν θέλει να θυμάται εκείνη την ημέρα. Κανείς μας όμως, δεν μπορεί και να ξεχάσει. Έχουν περάσει κιόλας δυο χρόνια. Δύο χρόνια από εκείνη τη «μαύρη» Δευτέρα της 23ης Ιουλίου 2018.

Μια ημέρα που έμελλε να γραφτεί με τα πιο μελανά χρώματα της σύγχρονης ιστορίας. Αφού πρόκειται για μια από τις πιο καταστροφικές πυρκαγιές. Εκτυλίχτηκε στο Μάτι και στοίχισε τη ζωή σε 102 ανθρώπους! Ανάμεσά τους και πολλά παιδιά. Οι μνήμες είναι (και θα είναι για πάντα) ζωντανές και μαζί τους και ο πόνος μας για όσους χάθηκαν τόσο άδικα.

Ανάμεσα στους νεκρούς ήταν και η 13χρονη Εβίτα Φύτρου, που βούτηξε στο κενό κυνηγημένη από τις φλόγες. Η μικρή Εβίτα που, την ίδια μέρα, έχασε στις φλόγες τον πατέρα και τον αδερφό της.

Βράχος της Εβίτας : Αφιερωμένος στη 13 χρόνη που έχασε τη ζωή της στη φωτιά στο Μάτι

Σήμερα, στη ρίζα του βράχου, λίγα μέτρα μετά το ταβερνάκι της Αργυράς Ακτής, στο σημείο που πήδηξε το 13χρονο κορίτσι, υπάρχει ένα μικρό εικονοστάσι και ένα βότσαλο που γράφει το όνομα το δικό της. Του μπαμπά της και του αδελφού της: Γρηγόρης, Εβίτα, Αντρέας. Δίπλα σιγοκαίνε τρία κεριά ενώ στα βράχια είναι σκορπισμένα παιχνίδια και αρκουδάκια.

Βράχος της Εβίτας : Αφιερωμένος στη 13 χρόνη που έχασε τη ζωή της στη φωτιά στο Μάτι

Οι ντόπιοι αποκαλούν πλέον την περιοχή «ο βράχος της Εβίτας», λέει η Διονυσία Κανελοπούλου. Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συλλόγων Κατοίκων Μαραθώνα, που μένει σε κοντινή απόσταση.

«Στην παραλία όπου χάθηκαν πολλές ζωές συγγενείς θυμάτων έστησαν έναν μαρμάρινο σταυρό, αλλά οι κάτοικοι τον απομάκρυναν επειδή εκεί κάνει ο κόσμος μπάνιο», συμπληρώνει η κ. Κανελοπούλου.

Περιγράφει πως είναι σήμερα η ζωή τους.«Κάθε φορά που φυσάει δεν κοιμόμαστε. Τρέχουμε να βρέξουμε τις αυλές. Είναι δύσκολα, ακόμα και για μας που ξημερώσαμε, που ήρθε το πρωί και ζούσαμε, φανταστείτε γι’ αυτούς που έχασαν τους δικούς τους».

Προτεινόμενα