20 λεπτά είναι αρκετά… Η προσευχή που ανανεώνει!

by Τόνια Τζαφέρη
20 λεπτά είναι αρκετά… Η προσευχή που ανανεώνει!

Η προσευχή, πάντα πιάνει, “δουλεύει”, αγγίζει. Αρκεί να μην είναι πράξη τυπική

Μετά την προσευχή, νιώθεις ξεκούραση, χαρά, ανανέωση ανάσταση, μετάνοια.

Φρέσκια σκέψη, διαύγεια νου, έμπνευση.

Όσες φορές προσεγγίζεις το χώρο της προσευχής, βλέπεις: φως, ηρεμία, γαλήνη. Η προσευχή, πάντα πιάνει, “δουλεύει”, αγγίζει. Αρκεί να μην είναι πράξη τυπική.

Η προσευχή γίνεται ¨τοις πάσι τα πάντα¨.

Αν πας στο αφεντικό για τη δουλειά σου, θες η προσευχή να σου δώσει δύναμη.

Αν κάνεις ομιλίες, η προσευχή θα σου δώσει φώτιση.

Αν πας να παντρευτείς, η προσευχή θα σου δώσει τόνωση κι αντοχές.

Προσευχή: Καταρράκτες θείας χάρης.

20 λεπτά είναι αρκετά… Η προσευχή που ανανεώνει!

Η μαραμένη σου ψυχή, ανθίζει, όταν προσεύχεσαι.

Και χαμογελάς πάλι.

“Είδα στη Θεία Λειτουργία να κάθεται δίπλα μου ένας εχθρός μου, μα ήταν η ώρα του Χερουβικού, και τον είδα αλλιώς” , είπες.

Στην προσευχή, φεύγουν τα κουτάκια κι οι ταμπέλες που λένε: εχθρός, νύφη, πεθερά, καλός, κακός, του τάδε κόμματος, δικός μας, αντίπαλος.

Μπαίνεις σε άλλο κλίμα, ευρύτερης αγάπης, πλαταίνεις, κι η ψυχή σου αποκτά θεία ευρυχωρία.

Προσευχή: “Μα όταν εκτίθεμαι μπροστά στον Ήλιο – Χριστό, λάμπει και το ευτελές αυτό καπάκι, εγώ”

Είμαι απλό καπάκι από ένα κονσερβοκούτι. Μα όταν εκτίθεμαι μπροστά στον Ήλιο – Χριστό, λάμπει και το ευτελές αυτό καπάκι, εγώ!! (άγ. Παΐσιος αγιορείτης)

Προσευχή: εναγκαλισμός με το Χριστό.

Κι ευθύς, νιώθεις σπουδαίος. Αισθάνεσαι την ωραιότητα της ύπαρξής σου, το μεγαλείο της ψυχής σου, το βάθος του είναι σου.

Με την προσευχή αποκτάς προσωπικότητα, αξία, σημασία, ομορφιά, δύναμη, ελευθερία.

Καταξίωσον Κύριε… Δος μου αξία, Εσύ, Κύριε. Προσεύχομαι γαρ…

Προσευχή: και σε τυλίγουν στέφανα Φωτός, κι ακτίνες θείας χάρης!

Σκύβει πάνω σου ο ίδιος ο Θεός. Δια της προσευχής.

20 λεπτά είναι αρκετά… Η προσευχή που ανανεώνει!

Καλές οι κοινωνικές και εκκλησιαστικές δικτυώσεις και γνωριμίες.

Μα το πιο σπουδαίο: η δικτύωση με τον κόσμο του Θεού, τους αγίους Του, τη χάρη Του.

Δια της προσευχής όλα αυτά.

Προσευχή: “Είναι ανάγκη, όχι καθήκον. Είναι ζωή, όχι πράξη τυπική”

Προσεύχεσαι;

Κλείσε τα παράθυρα των έξω αισθήσεων, και κάνε το δώρο αυτό στον εαυτό σου. Να μπει μέσα σου φως Χριστού.

Δεν είναι υποχρέωση.

Κανένα ¨πρέπει¨ δεν μπορεί να σε ζωντανέψει.

Δεν ¨πρέπει¨ να φιλήσεις τον άνθρωπό σου, να φας, να πιεις, να ανασάνεις!

Είναι ανάγκη, όχι καθήκον. Είναι ζωή, όχι πράξη τυπική.

Πώς; Νιώσε την άκτιστη χάρη του Θεού να τυλίγει τα πάντα σου. Τη ζωή σου, το κορμί σου, τα έργα σου, τα προβλήματά σου, τον άνθρωπό σου, το παιδί σου.

Νιώσε νοερά ότι την ώρα που προσεύχεσαι ο Χριστός είναι δίπλα σου, μέσα σου. Και μετά, στείλε Τον παντού.

Προτεινόμενα