«Από μικρό παιδί κατάλαβα ότι είμαι ομοφυλόφιλος»: Η εξομολόγης καρδιάς του Ιωάννη Μελισσανίδη

«Από μικρό παιδί κατάλαβα ότι είμαι ομοφυλόφιλος»: Η εξομολόγης καρδιάς του Ιωάννη Μελισσανίδη

Ιωάννης Μελισσανίδης: Σε συνέντευξη εφ΄ όλης της ύλης, μίλησε για τη σεξουαλικότητά του.

Ιωάννης Μελισσανίδης: Σε συνέντευξη του, ο χρυσός ολυμπιονίκης της Ατλάντα το 1966, μίλησε ανοιχτά για τη σεξουαλικότητα του και την ομοφοβία που υπάρχει στον ελληνικό αθλητισμό. Τη συνέντευξη παραχώρησε στο koutipandoras.gr και τον Βασίλη Θανόπουλο, λέγοντας πράγματα που δεν έχουν ακουστεί ξανά από Έλληνα αθλητή.

Ο θρύλος της ενόργανης γυμναστικής στην αρχή της συνέντευξης αποκάλυψε πως οι γονείς του ήταν αρνητικοί με το ενδεχόμενο να ασχοληθεί με το άθλημα. Ήθελαν τα παιδιά τους να ασχοληθούν με την μουσική ή με άλλα σπορ όπως το ποδόσφαιρο ή το μπάσκετ.

«Έβλεπα γύρω στα 7 μου αθλητές και αθλήτριες με τα υπέροχα κορμιά τους να κάνουν τις ασκήσεις τους. Ήταν λες και πετούσαν… σαν τον Ίκαρο. Τότε ήταν που κατάλαβα πως θέλω και εγώ να πετάξω. Κάπως έτσι ξεκίνησε η αγάπη μου γι’ αυτό που λέγεται ενόργανη γυμναστική. Όταν μίλησα για πρώτη φορά στους δικούς μου, ήταν αρνητικοί. Δεν ήθελαν. Περισσότερο, γιατί δεν ήταν τόσο του αθλητισμού. Ήθελαν τα παιδιά τους να συγκεντρωθούν στα μαθήματά τους και στη μουσική τους»

«Στην ενόργανη καλλιτεχνική γυμναστική υπήρχε τότε και ένα αρνητικό στερεότυπο, σχετικά με την αρρενωπότητα αλλά και μια ομοφοβία. Κάτι που είναι αστείο, ειδικά αν σκεφτείς πως στην ενόργανη γυμναστική τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα, πιο επικίνδυνα και δεν είναι για τους πολλούς. Εγώ ήθελα τόσο πολύ να ασχοληθώ μ΄ αυτό, που πείσμωσα πραγματικά και μετά την αντίδραση των δικών μου, σταμάτησα να τρώω. Δύο μέρες αργότερα, αποφάσισαν να μου κάνουν το χατίρι και να με γράψουν ενόργανη» ανέφερε.

«Από μικρό παιδί κατάλαβα ότι είμαι ομοφυλόφιλος»: Η εξομολόγης καρδιάς του Ιωάννη Μελισσανίδη

Οι εξομολόγηση του Ιωάννη Μελισσανίδη: Από μικρός κατάλαβε ότι είναι ομοφυλόφιλος

«Από πολύ μικρός (το κατάλαβα). Τα πρώτα μου φλερτ όμως ξεκίνησαν, όταν ήμουν 12-13 ετών. Είχα φλερτ και με κάποια κορίτσια. Πέρασα κι από αυτό το στάδιο, αλλά συνειδητοποίησα από πολύ νωρίς ότι μου αρέσουν άτομα του ίδιου φύλου». Προσδιόρισε τον εαυτό του ως έναν «γκέι άνδρα», ενώ αποκάλυψε ότι πρώτη φορά μίλησε γι’ αυτό με έναν φίλο του, σε ηλικία 14 ετών, ο οποίος επίσης ήταν ομοφυλόφιλος.

Ο Ιωάννης χαρακτήρισε «αναγκαίο κακό» το να βγαίνει κάποιος δημόσια και να δηλώνει τις σεξουαλικές του προτιμήσεις και εξήγησε τον λόγο.

«Καταλαβαίνω ότι είναι απαραίτητο στην εποχή μας. Ωστόσο, αν σκεφτείς πως κανένας straight δεν χρειάστηκε ποτέ να κάνει κάποιο statement για τη σεξουαλικότητά του, αντιλαμβάνεσαι ότι εισαγάγει μια διάκριση. Νιώθω, δηλαδή, πως το format της κοινωνίας αναγκάζει εμάς τους ΛΟΑΤ+ να κάνουμε ένα statement για την ταυτότητά μας, κάτι που αν το σκεφτείς είναι αρκετά στιγματιστικό και αντισυνταγματικό».

Αποκάλυψε επίσης πως στους γονείς του δεν χρειάστηκε να το αποκαλύψει επί της ουσίας, καθώς ήταν ξεκάθαρα τα πράγματα από την εφηβεία του.

Ιωάννης Μελισσανίδης: Αποκάλυψε πως αντιμετώπισαν οι γονείς του την ομοφυλοφιλία του

«Μου ευχήθηκε κάποια στιγμή να βρω ένα καλό κορίτσι και του απάντησα με πολλή αγάπη και αποφασιστικότητα ότι εγώ θα χαράξω τη δική μου πορεία και θα κάνω αυτό που θέλω. Μπορεί εκείνη τη στιγμή και να πληγώθηκε, μπορεί να ήταν εκείνη και η στιγμή που το κατάλαβε κιόλας. Μετά ο υπέροχος πατέρας μου, μου απάντησε: Εγώ από εσένα θέλω να είσαι πάντα ευτυχισμένος».

Ακόμη, ο Μελισσανίδης ανέφερε πως αντιμετώπισε ομοφοβικά περιστατικά στην Θεσσαλονίκη. Τρία άτομα του είχαν επιτεθεί φραστικά.

«Επειδή έχω έναν πολύ δυνατό χαρακτήρα, έτσι πιστεύω, ειδικά όταν απειλούμαι και επειδή λόγω αθλητισμού έχω ένα δυνατό σώμα δε φοβάμαι, όταν χρειαστεί, θα διαπληκτιστώ και θα αμυνθώ με επίθεση. Φυσικά, η λύση είναι να μιλάς γι΄ αυτά τα περιστατικά και να ζητάς υποστήριξη. Θυμάμαι όμως, ότι τότε ήταν και μία εποχή που οι δάσκαλοι για παράδειγμα δεν έδιναν και μεγάλη σημασία» είπε.

Αναφερόμενος στο «coming out» των γκέι στην Ελλάδα, είπε:

«Από το 2000 έχουν γίνει αρκετά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση. Πιστεύω, δηλαδή ότι σήμερα τα παιδιά στην Ελλάδα έχουν λιγότερους φόβους στο να εκφράσουν τη διαφορετικότητα τους. Βέβαια, τα βήματα που πρέπει να γίνουν, σε σχέση με την αποδοχή, είναι ακόμη πολλά. Αυτό σχετίζεται περισσότερο, με χώρους όπως ο πρωταθλητισμός, όπου υπάρχουν ακόμα αρκετά στερεότυπα. Πιστεύω ότι είμαστε σε ένα μεταβατικό στάδιο με θετικό πρόσημο»

Προτεινόμενα