Μια σπάνια κοινή συνέντευξη έδωσαν η Χάρις Αλεξίου και ο γιος της, τον οποίο απέκτησε μέσω της υιοθεσίας.
Οι δυο τους μίλησαν με συγκινητικά λόγια ο ένας για τον άλλο, ενώ ο Μάνος Θεοφίλου ήταν αποκαλυπτικός, αναφέροντας το λόγο που δεν έψαξε ποτέ τους βιολογικούς του γονείς.
Η εκπομπή της Ελένης Μενεγάκη έδωσε στη δημοσιότητα ένα αποκλειστικό απόσπασμα όπου μαμά και γιος μιλούν για το θέμα της υιοθεσίας.
Η Χάρις Αλεξίου είπε για την υιοθεσία του γιου της:
Δεν είναι η στιγμή που το αποφασίζεις.
Είναι η στιγμή που ανοίγει ο ουρανός και έρχεται.
Η στιγμή που σε ακούει ο Θεός για να έρθει ένα παιδί στον δρόμο σου με τον όποιο τρόπο.
Και γι’ αυτό το παιδί θεωρώ ότι άνοιξε ο ουρανός και ήρθε στον δρόμο μου.
Μπήκε το φως στη ζωή μου με τον ερχομό του γιου μου.
Δείτε το βίντεο:
«Είναι μία παθογένεια της ελληνικής κοινωνίας αυτό, ότι υπάρχουν πολλά μυστικά και ταμπού που δεν έχουν ειπωθεί και τα παιδιά δεν γνωρίζουν. Και αυτό είναι κάτι που τα παιδιά δεν γνωρίζουν, και αυτό τα οδηγεί να θέλουν να ψάξουν και να μάθουν. Ότι δεν τους δίνεται απλόχερα η ειλικρίνεια» δήλωσε, επίσης, η Χάρις Αλεξίου, επισημαίνοντας πως στον Μάνο Θεοφίλου είπαν ότι είναι υιοθετημένος από όταν άρχισε να λέει τις πρώτες του λέξεις.
Ο γιος της Μάνος Θεοφίλου είπε με τη σειρά του:
Θεωρώ ότι για μένα ήταν «σαν να μου έκατσε το τζόκερ», κατά κάποιον τρόπο.
Από τότε που έχω αναμνήσεις, γνωρίζω ότι είμαι υιοθετημένος.
Και για να είμαι ειλικρινής, δεν ένιωσα ποτέ την ανάγκη να ψάξω τους βιολογικούς μου γονείς.
Έχω όλη την αγάπη της γης.
Τι παραπάνω να ζητήσω;
Χαρούλα Αλεξίου: Το πραγματικό της όνομα, οι γονείς της, οι δύο γάμοι, η υιοθεσία και ο γοητευτικός γιος της
Χαρούλα Αλεξίου: Όλα όσα δεν γνωρίζατε
Μία από τις σπουδαιότερες ελληνικές φωνές, είναι αυτή της Χαρούλας Αλεξίου.
Η σπουδαία Ελληνίδα τραγουδίστρια έχει μακρά πορεία στον χώρο της μουσικής και στο ενεργητικό της σημειώνει εκατοντάδες τραγούδια που μας στιγμάτισαν.
- Η Χάρις Αλεξίου γεννήθηκε στην Θήβα στις 27 Δεκεμβρίου 1950.
- Είναι 71 χρονών.
- Το πραγματικό της όνομα είναι Χαρίκλεια Ρουπάκα.
- Είναι Ελληνίδα τραγουδίστρια, μία από τις σημαντικότερες του ελληνικού τραγουδιού και η πρώτη γυναίκα τραγουδίστρια σε πωλήσεις δίσκων στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού.
- Έχει συνεργαστεί με όλους σχεδόν τους μεγάλους τραγουδιστές, μουσικοσυνθέτες και στιχουργούς, παλαιότερους και νεότερους, είτε δισκογραφικά είτε σε μουσικές σκηνές, πίστες και συναυλίες.
- Ο πατέρας της ήταν αγρότης από τη Θήβα και η μητέρα της μοδίστρα Μικρασιάτισσα.
- Το 1970 είναι η χρονιά που η 20χρονη Χάρις Αλεξίου παρουσιάζεται στη δισκογραφία με δίσκο 45 στροφών και το τραγούδι “Όταν πίνει μια γυναίκα” των Βασίλη Βασιλειάδη και Πυθαγόρα.
Οι σπουδαίες διακρίσεις με τις οποίες έχει τιμηθεί η Χαρούλα Αλεξίου:
- Prix Adami από τη γαλλική Ακαδημία Charles Cros
- Una vita per la musica – Giglio d’Oro» («Μια ζωή για τη μουσική»), από το Ίδρυμα «Premio Galileo 2000»
Στις 15 Μαΐου του 2010, ο δήμαρχος της Σμύρνης δίνει το όνομα της Χάριτος Αλεξίου σε μια λεωφόρο της πόλης: Ηaris Αleksiou Dostluk Caddesi (Λεωφόρος Φιλίας) , τιμώντας την καταγωγή της και την προσφορά της στην τέχνη
Χαρούλα Αλεξίου: Οι δύο γάμοι, η υιοθεσία και ο γοητευτικός γιος της
Η Χάρις Αλεξίου έχει παντρευτεί δύο φορές, με τον Αχιλλέα Θεοφίλου (παραγωγό) και τον Σωτήρη Μπασιάκο (μάνατζέρ της).
Έχει υιοθετήσει έναν γιο, τον Μάνο Θεοφίλου, ο οποίος πήρε το όνομά του από τον αγαπημένο της φίλο, Μάνο Λοΐζο.
Ο Μάνος Θεοφίλου είναι σήμερα 37 ετών και είναι ένας πολύ γοητευτικός άνδρας, ενώ τον βρήκαμε να ποζάρει στο Instagram αγκαλιά με την μητέρα του.
«Είχα έναν και μοναδικό φόβο όταν υιοθέτησα το παιδί μου. Αν θα είμαι ικανή να το αγαπήσω. Αν θα είμαι αντάξια αυτού του παιδιού. Γιατί παίρνεις ένα πλασματάκι, ένα μωρό που γεννιέται, κι έχεις όλη την ευθύνη να το μεγαλώσεις και να του δώσεις μια σωστή ζωή κι έναν σωστό κόσμο» δήλωσε η γνωστή ερμηνεύτρια, ενώ σε άλλο σημείο της συνέντευξης πρόσθεσε:
«Καμαρώνω το παιδί μου και βέβαια επειδή είναι απολύτως ένα φυσιολογικό παιδί, είχε κι’ αυτό τα πάνω του και τα κάτω του ,όπως όλα τα παιδιά σε όλο τον πλανήτη… Και την εφηβεία του πέρασε… και τα σχολικά του χρόνια… και τώρα μεγαλώνει και πλέον έχει μπει σε έναν άλλο κύκλο ζωής ως ενήλικας», είχε δηλώσει χαρακτηριστικά η Χάρις Αλεξίου για την υιοθεσία του γιου της.
Χάρις Αλεξίου: «Αρρώστια η μοναξιά. Ο γιος μου με προσέχει και με φροντίζει, με αγαπάει και τον καμαρώνω»
Χάρις Αλεξίου: Η τρυφερή εξομολόγηση της για τον αγαπημένο της γιο
Μπορεί πλέον η θρυλική τραγουδίστρια να έχει αφήσει πίσω της τα χρόνια της επιτυχίας της, ωστόσο έχει αφοσιωθεί στην ίδια και φυσικά στον αγαπημένο της γιο.
Η Χαρούλα Αλεξίου είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτική στις συνεντεύξεις που δίνει, με αποτέλεσμα να μοιράζεται την πολυτάραχη ζωή της με τους θαυμαστές της.
«Ήρθα στη ζωή το 1950 σε έναν προσφυγικό καταυλισμό στη Θήβα και από τα οκτώ μου χρόνια ζω και εμπνέομαι στην Αθήνα. Το όνομά μου είναι Χαρίκλεια Ρουπάκα. Οι ρίζες μου είναι «μπλεγμένες», με πατέρα αγρότη και μητέρα Μικρασιάτισσα. Γνώρισα από μικρή ηλικία τις δυσκολίες της ζωής και κατάφερα να τις εκφράσω αργότερα με τη φωνή μου και τους στίχους μου. Έχω πάρει το όνομα της γιαγιάς μου.
Χάρις Αλεξίου: «Ζούσα σ’ ένα σπίτι ανοιχτό για όλους»
Το γλέντι και η χαρά αποτελούσαν καθημερινότητα για την οικογένεια μου.
Όλα όμως αλλάζουν όταν μόλις σε ηλικία 8 χρονών χάνω τον πατέρα μου, Θανάση.
Η μητέρα μου Ιφιγένεια, μια δυναμική γυναίκα, παίρνει εμένα και τον αδερφό μου και κατεβαίνουμε στην Αθήνα για μια καλύτερη ζωή.
Εκεί, ανοίγει ένα μπακάλικο, το «μπακάλικο της χήρας», όπως το αποκαλούσαν πολλοί στη γειτονιά.
Βοηθάω στο μαγαζί, και παράλληλα δουλεύω και σε ένα μεσιτικό γραφείο, ενώ ο αδερφός μου ταξιδεύει με τα καράβια για να βοηθήσει οικονομικά την οικογένεια.
Η μητέρα μου έπρεπε να εργάζεται σκληρά, αλλάζαμε συνεχώς σπίτι ,έστω και για 10 δραχμές φτηνότερο ενοίκιο…
Αργότερα, η μητέρα μου έχτισε ένα λυόμενο που ήταν μόνο τούβλα και έμπαζε από παντού.
Ακόμα και τα παράθυρα ήταν μεταχειρισμένα.
Όμως ήταν το πρώτο δικό μας απόκτημα και ήμασταν ευτυχισμένοι μέσα σε αυτό.
Ήμουν ένα παιδί που όταν θα του έλεγε μια σκληρή κουβέντα η μάνα του, δεν θα αντιδρούσε, αλλά θα χαμήλωνε τα μάτια και θα έκλαιγε.
Έχασα την μάνα μου, όταν ήμουν 28 χρονών.
Τότε ένιωσα ότι ενηλικιώθηκα.
Ένα ακόμα γεγονός που μου κόστισε, ήταν ότι δεν κατάφερα να μορφωθώ στο βαθμό που ήθελα.
Τελείωσα το πεντατάξιο σχολείο και αργότερα φοίτησα σε δραματική σχολή, επειδή ήθελα να είχα μια σπουδή.
Η πρώτη μου ηχογράφηση το 1970, ήταν ένα λαϊκό τραγούδι του Βασιλειάδη και του Πυθαγόρα, το «Όταν πίνει μια γυναίκα».
Η ηχογράφηση αυτή προοριζόταν για τη Νανά Χάρμα, κόρη του Ντούο Χάρμα και καλή λαϊκή τραγουδίστρια.
Εγώ μόλις είχα περάσει από οντισιόν στην τότε Οντεόν, το κορίτσι αυτό έλειπε στην Αμερική, αλλά το τραγούδι έπρεπε να γραφτεί ως flip side ενός δίσκου 45 στροφών.
Έτσι είπαν «ας βάλουμε την καινούργια».
Έγινε, σημείωσε επιτυχία και μετά απ’ αυτό το τραγούδι ακολούθησε η «Μικρά Ασία» του Καλδάρα.
Χαρούλα Αλεξίου: Μέντορας της ήταν ο Αχιλλέας Θεοφίλου
Ο Αχιλλέας Θεοφίλου ήταν μέντοράς μου.
Ο Αχιλλέας με έκανε να αγαπήσω το διάβασμα.
Μέχρι τότε είχα την έφεση, αλλά ήμουν κι ένα παιδί απαίδευτο απ’ το σπίτι μου.
Ο άνθρωπος αυτός είχε τη γαλλική κουλτούρα, ακούγαμε μαζί μουσική, με μύησε στον Μπρασένς και στον Μπρελ, διαβάζαμε ποίηση.
Πολύ μεγάλος έρωτας!
Του οφείλω πολλά!
Στο τραγούδι «Μπαλάντα της Ιφιγένειας» περιέγραψα την ζωή πλάι στην μητέρα μου «εσύ τον άντρα σου είχες χάσει κι εγώ είχα χάσει τον γονιό μου και τότε μάνα, καλέ μάνα, τότε σε βάφτισα αρχηγό μου».
Οι δηλώσεις της Χάρις Αλεξίου για την μάχη της με τον καρκίνο
Έπαθα καρκίνο.
Αλλά είπα:
Όχι, δεν θα τον αφήσω να με νικήσει.
Από αυτό έχασα και τη μητέρα μου…
Ήμουν τυχερή, γιατί τον πρόλαβα.
Κάνοντας τη μαστογραφία μου, όπως κάθε χρόνο, το διαπίστωσα.
Αυτό που παίρνεις από ένα τέτοιο γεγονός είναι η ταπείνωση, γιατί ποτέ δεν πιστεύεις ότι θα το πάθεις κι εσύ.
Όταν λοιπόν χάνεις το έδαφος κάτω από τα πόδια σου, βλέπεις ότι είσαι κι εσύ μια καρδούλα που έχει ανάγκη από φροντίδα.
Έχω ένα γιο που με προσέχει, με αγαπάει, με φροντίζει, τον καμαρώνω γιατί είναι πολύ δημιουργικός, είναι πολύ γλυκό παιδί και ξέρει τι θέλει.
Είμαι άνθρωπος που μπορεί να κλάψει.
Έχω νιώσει την μελαγχολία, την εσωστρέφεια σε στιγμές έντασης και κεφιού, σε πολλά live δικά μου.
Νομίζω είμαι και μοναχική και εσωστρεφής.
Όχι πολύ μοναχική, αλλά είμαι.
Δεν θέλω να την κάνω φίλη μου την μοναξιά.
Δεν μ’ αρέσει.
Η μοναξιά είναι αρρώστια…
Δεν θα μπορούσα να ζήσω αν δεν είχα το χιούμορ, θα είχα αρρωστήσει.
Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς τη δυνατότητα να γελάω, ακόμη και εις βάρος του ίδιου μου του εαυτού.
Για μένα ο άνδρας είναι ένας μύθος.
Ήθελα να τον θαυμάζω, να με συγκινεί…
Αν ερωτευτώ σήμερα, θα ερωτευτώ με τα μπούνια, σαν να μην έχω ζήσει τους έρωτες του παρελθόντος.
Είμαι χορτάτη από τη ζωή, ντρέπομαι να πω ότι δεν είμαι.
Αλλά θέλω κι άλλο.
Να είμαι σε δράση.
Ξυπνάω και σηκώνομαι ωραία από το κρεβάτι μου.
Ένα «χοπ» και σηκώνομαι.
Θα σας πω, ένα πράγμα, που δεν θέλω να μου κάνουν:
Τιμητικές φιέστες.
Γιατί αυτό θα σημαίνει ότι τελειώσαμε.
Η εξομολόγηση της Χάρις Αλεξίου για τον γιο της: «Του είπαμε ότι είναι υιοθετημένος από όταν άρχισε να λέει τις πρώτες του λέξεις»
Χάρις Αλεξίου: Η κατάθεση ψυχής της μεγάλης ερμηνεύτριας
Η Χάρις Αλεξίου έκανε μια μοναδική εμφάνιση μαζί με τον γιο της, Μάνο Θεοφίλου στο καινούργιο τεύχος της Vogue Greece.
Μάλιστα η εμβληματική τραγουδίστρια προχώρησε και σε μια εξομολόγηση καρδιάς για την υιοθεσία του γιου της.
Η Χάρις Αλεξίου μαζί με τον Μάνο Θεοφίλου στο εξώφυλλο της Vogue Greece
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Βίωσε τη θλίψη μαζί με την υπόλοιπη Ελλάδα και έδωσε το όνομά του στο γιο της: Αυτός ήταν ο μεγάλος και ανεκπλήρωτος έρωτας της Χάρις Αλεξίου
Η Χάρις Αλεξίου είναι μια από τις σπουδαιότερες καλλιτέχνιδες, που έχει αναδείξει η χώρα μας, με ερμηνείες που άφησαν εποχή, με την ίδια να μην προβάλλει ποτέ την προσωπική της ζωή, αν και η αλήθεια είναι πως μια συνεργασία της ήταν κάτι παραπάνω από μια επαγγελματική σχέση.
Η ίδια είχε πάντοτε μια «βαθιά» αγάπη για τον Μάνο Λοΐζο, τον κατά πολλούς κορυφαίο Έλληνα συνθέτη όλων των εποχών.
Η Αλεξίου ήταν από τα πρόσωπα, που είχαν μείνει απαρηγόρητα, μετά τον πρόωρο θάνατό του, αποχαιρετώντας τον με ένα συγκινητικό τρόπο.
«Ο δρόμος σου είχε τη δική του ιστορία. Μια ιστορία σύντομη, μοναδική και μεγάλη. Γραμμένη χαρισματικά, με ήθος δημιουργού και φλέβα προικισμένη. Και δεν ήσουν ακόμα Μάνο μας ούτε 45 χρονών», είπε αποχαιρετώντας τον η υπουργός Πολιτισμού και φίλη του Μελίνα Μερκούρη, εκφράζοντας το αίσθημα για τον πρόωρο χαμό του.
«Να πας στο καλό Μάνο και σ’ ευχαριστούμε. Σε ευχαριστούμε γιατί ήσουν ο πρώτος που μας πήρε από το χέρι και μας έμαθε να αγωνιζόμαστε για τα δίκαιά μας. Σ’ ευχαριστούμε γιατί μας άφησες τα τραγούδια σου» θα έλεγε η Χαρούλα Αλεξίου στο δικό της «αντίο».
Αξίζει να σημειωθεί, δε, πως όταν υιοθέτησε το γιο της, Μάνο Θεοφίλου, του έδωσε το εν λόγω όνομα στη μνήμη του σπουδαιότερου, για πολλούς, Έλληνα συνθέτη.
Τα τελευταία τους λόγια πριν πεθάνει
«Τον θυμάμαι στο τελευταίο γλέντι της ζωής του, τρεις ημέρες πριν μπει στο νοσοκομείο με το πρώτο εγκεφαλικό, που ήταν και η αρχή του τέλους. Ήταν στο σπίτι της Χαρούλας Αλεξίου και του τότε συζύγου της Αχιλλέα Θεοφίλου, εν μέσω φίλων αγαπημένων. Είχε κάποιες στεναχώριες με την προσωπική του ζωή (δεν πήγαιναν καλά οι σχέσεις με τη δεύτερη σύζυγό του, την ηθοποιό Δώρα Σιτζάνη, με την οποία βρισκόταν σε διάσταση), αλλά σύντομα καθώς κυλούσε η βραδιά, βρήκε την καλή του διάθεση- με τη συνδρομή της Αλεξίου, που έκανε ολόκληρη παράσταση για να τον διασκεδάσει» γράφει στο βιβλίο του ο Δημήτρης Γκιώνης και συνεχίζει:
«Και κάποια στιγμή πήρε την κιθάρα κι άρχισε να τραγουδάει, όπως ξέρουν πολλοί συνθέτες να λένε τα τραγούδια τους και κανένας δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι ήταν η τελευταία φορά που τον ακούγαμε να τραγουδάει.
Κι έπειτα με το εγκεφαλικό στο νοσοκομείο, όπου ένα πρωινό τον βρήκα μόνο. “Μπορείτε να με βοηθήσετε να τον βάλω στο άλλο κρεβάτι για να αλλάξω τα σεντόνια;” λέει μια νοσοκόμα. Και κάνω έτσι και τον σηκώνω στην αγκαλιά μου σαν πούπουλο, τόσο είχε αδυνατίσει. Αλλά δεν είχε χάσει το χαμόγελό του. “Θα περάσει που θα πάει”.
Και καθώς δεν ξεχνούσε ότι ήταν πρόεδρος της Ένωσης Μουσικοσυνθετών – Στιχουργών Ελλάδας: “Γράψε κάτι για το σινάφι μας που δεν έχουμε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, τόσα λεφτά βγάζουν από μας”.
Δεν ήμουν μόνο ο δημοσιογράφος που τον θαύμαζε και τον περιποιόταν. Ήμουν και φίλος μια και έλαχε να τον γνωρίσω και να κάνουμε παρέα πριν αναδειχθεί ως συνθέτης.
Το βράδυ της ταφής του, ο Διονύσης Σαββόπουλος και η σύζυγός του Άσπα είχαν μια καλή ιδέα να παραθέσουν ένα δείπνο στο σπίτι τους μια “μακαριά” για λίγους φίλους (την κόρη του Μάνου Μυρσίνη με τη μητέρα της Μάρω, τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Γιώργο Νταλάρα με την Άννα, τη Χαρούλα Αλεξίου και τον Αχιλλέα Θεοφίλου, τη Δήμητρα Γαλάνη, τον Λευτέρη Παπαδόπουλο, τον Νίκο Καρούζο, τον Χρήστο Λεοντή, τον Φώντα Λάδη, τον Μανώλη Ρασούλη κ.α) Κι ήταν εκεί, μεταξύ εδεσμάτων, οίνου και λογής μνήμες για τον Μάνο, που ο Νίκος Καρούζος εκφράζοντας την πικρία αλλά και την αγανάκτηση για τη “βιασύνη” του Λοΐζου να μας αφήσει, αναφέρθηκε σε μια φυλή της Αφρικής. Όπου λέει μόλις πεθάνει κάποιος, τον κρεμάνε σε ένα δέντρο και τον δέρνουν που τους εγκατέλειψε..».
Ο Μάνος Λοΐζος έφυγε πολύ νωρίς, μόλις στα 45 του χρόνια, έμεινε όμως το έργο του και με αυτό είναι σαν να υπάρχει και ο ίδιος.
