Πολυκατάστημα Μινιόν: Το πιο λαμπρό χριστουγεννιάτικο στολίδι της Αθήνας των 70s και των 80s
Ταξίδι πίσω στο χρόνο θα κάνουμε σήμερα, στην χριστουγεννιάτικη Αθήνα της δεκαετίας του 70 και θα θυμηθούμε το θρυλικό πολυκατάστημα Μινιόν για να ανακτήσουμε λίγο από τη μαγεία των εορτών.
«Χριστούγεννα στο Μινιόν». Και μόνο στο άκουσμα αυτής της φράσης, γύρισαν πολλά κεφάλια στο γραφείο, με τη νοσταλγία ζωγραφισμένη σε βλέμματα και χαμόγελα. Άρωμα ρετρό γέμισε τον χώρο και ο καθένας άρχισε να διηγείται κάτι που έκανε για πρώτη φορά σε αυτό το μυθικό πλέον πολυκατάστημα.
Η Έφη θυμήθηκε το πρώτο View Master που πήρε από εκεί, με την ιστορία της Ωραίας Κοιμωμένης. Η Στέλλα την εντύπωση που της έκαναν ως παιδί οι τεράστιες βιτρίνες με τις κινούμενες κούκλες, η Σόνια τις κυλιόμενες σκάλες, που πρώτο έφερε το Μινιόν.
Εγώ, τέλος, το Κουκλόσπιτο και το πρώτο self service φαγητό που είχα δει στη ζωή μου. Φυσικά, τα αντανακλαστικά λειτούργησαν περισσότερο σε εμάς που γεννηθήκαμε πριν τη μεγάλη πυρκαγιά, τον Δεκέμβριο του 1980, χρονιά-ορόσημο για την καθοδική πορεία που ακολούθησε μέχρι την τελική του πτώση, το 1998.
Το εμβληματικό πολυκατάστημα, από τη δεκαετία κυρίως των 70s μέχρι τη δεκαετία των 80s, ήταν το πιο λαμπρό στολίδι της Χριστουγεννιάτικης Αθήνας, ένα χριστουγεννιάτικο παιδικό παραμύθι, σαν αυτά που συναντούσε κανείς μόνο στις παραδοσιακά χριστουγεννιάτικες μητροπόλεις του κόσμου, όπως το Λονδίνο, η Νέα Υόρκη ή το Βερολίνο.
«Ήταν το πρώτο department store και ο εμπνευστής του, ο Γιάννης Γεωργακάς, ήταν ο πρώτος που συνέλαβε την ιδέα της ένταξης ενός σχεδιαστή μόδας σε ένα πολυκατάστημα. Ο Γεωργακάς ήταν ένας φωτισμένος άνθρωπος, ήταν αυτός που είδε το shopping ως happening και τις μεγάλες γιορτές, όπως τα Χριστούγεννα, ως μια τεράστια φιέστα αφιερωμένη στα παιδιά» θυμάται ο Γιάννης Τσεκλένης, που μοιράστηκε το όραμά του για την ελληνική μόδα με τον Γιάννη Γεωργακά, με τις περιβόητες πια συλλογές Tseklenis, από το 1979 ώς το 1987.
«Δεν ευτυχήσαμε να κάνουμε παιδιά, και έτσι όλα τα παιδιά που έρχονταν στο Μινιόν τα βλέπαμε σαν δικά μας παιδιά. “Τα παιδιά μας” έλεγε ο άντρας μου» θυμάται συγκινημένη η Αμαλία Γεωργακά, όταν της ζητάω να επιστρέψει σε εκείνη την εποχή. Αν και δεν χρειαζόταν να την παρακινήσω εγώ να το κάνει, αφού όταν της ευχήθηκα «Χρόνια Πολλά!» και την ρώτησα το τυπικό «Τι κάνετε;», η αυθόρμητη και αναπάντεχη απάντησή της ήταν: «Τι να κάνω τέτοιες μέρες; Ζω με τις αναμνήσεις». Η Αμαλία Γεωργακά, σύζυγος του αείμνηστου Γιάννη Γεωργακά, έζησε στην αρχή ως υπάλληλος και έπειτα ως Διευθύντρια Εμπορίας, την θεαματική άνοδο και την τραγική πτώση του πρωτόγνωρου για τα ελληνικά δεδομένα φαινομένου «Μινιόν».<