Η αγάπη της μητέρας: Η αληθινή ιστορία που σπαράζει καρδιές
Μια ιστορία με ένα μήνυμα και ένα μάθημα που αξίζει να κρατήσεις:
Η μητρική αγάπη είναι μια έννοια που δύσκολα οριοθετείται, μιας και κάθε γυναίκα αισθάνεται διαφορετικά την αγάπη. Η αγάπη είναι συνδεδεμένη με ένα πλήθος από συναισθήματα για αυτόν που αγαπάς: από απέραντη τρυφερότητα μέχρι έντονη κυριαρχικότητα, από την προθυμία να θυσιαστείς για το καλό του άλλου, μέχρι μεγάλα ξεσπάσματα οργής και επιθετικότητας.
Το νόημα της μητρικής αγάπης, σύμφωνα με τους ειδικούς, βρίσκεται όχι στην αγάπη της μητέρας για το βρέφος, αλλά στην αγάπη της για το παιδί που μεγαλώνει. Αυτό όμως που καθορίζει τη συμπεριφορά της μητέρας προς το παιδί της είναι η γενικότερη στάση της απέναντί του, η οποία προβάλλει κάποια ιδιόμορφα στοιχεία.
Η μητέρα του Γιάννη είχε μόνο ένα μάτι, ήταν μια γυναίκα ηλικιωμένη και καταπονημένη από την ζωή. Ο Γιάννης ντρεπόταν γι’ αυτήν κι ώρες ώρες την μισούσε. Η δουλειά της ήταν μαγείρισσα στην φοιτητική λέσχη. Μαγείρευε για τους φοιτητές και τους καθηγητές για να βγάζει τα έξοδά τους.
Δεν ήθελε να του μιλάει για να μην μαθαίνουν ότι είναι παιδί μιας μητέρας καθαρίστριας με ένα μάτι. Οι φοιτήτριες έφευγαν γρήγορα, όποτε την έβλεπαν να βγαίνει για λίγο από την κουζίνα κι έλεγαν πως δεν άντεχαν το θέαμα και πως τους προκαλούσε μια ανυπόφορη ανατριχίλα.
Μα από μικρός είχε πρόβλημα με την εικόνα της μητέρας του.
Μια μέρα όταν ακόμη πήγαινε στο δημοτικό, πέρασε η μητέρα του στο διάλειμμα να του πει ένα γεια.
Ένοιωσε πολύ στενοχωρημένος. «Πώς μπόρεσε να μου το κάνει αυτό»;… αναρωτιόταν… Την αγνόησε, της έριξε μόνο ένα μισητό βλέμμα κι έτρεμε. Την επόμενη μέρα ένας από τους συμμαθητές του φώναξε: «Εεεε, η μητέρα σου είναι σαν κύκλωπας έχει μόνο ένα μάτι!».
Ήθελε να πεθάνει , ήθελε να εξαφανιστεί. Όταν γύρισε σπίτι, της είπε: «αν είναι όλοι να γελάνε μαζί μου εξαιτίας σου τότε καλύτερα να πεθάνεις!».
Αυτή δεν του απάντησε.
«Ήθελα να φύγω από εκείνο το σπίτι και να μην έχω καμία σχέση μαζί της. Έτσι διάβαζα πάρα πολύ σκληρά με σκοπό να φύγω μια μέρα μακριά για σπουδές και τα κατάφερα, μα ήλθε κι έπιασε αυτή τη δουλειά στη λέσχη για να με βοηθάει. Δεν μπορούσε να πάει κάπου αλλού;» έλεγε αργότερα σ’ ένα φίλο του.
Αργότερα παντρεύτηκε. Αγόρασε ένα δικό του σπίτι. Έκανε δικά του παιδιά κι ήταν ευχαριστημένος με τη ζωή του, τα παιδιά του, την γυναίκα του και τη δουλειά του.
Μια μέρα μετά από χρόνια απουσίας, η μητέρα του πήγε να τον επισκεφτεί.
Δεν