Φιόνα Γεωργιάδη: Η «Άλκηστις» του Μπρούσκο, «το πανηγύρι» της τηλεόρασης και η ψυχοθεραπεία
Το 1988 γεννήθηκε η Φιόνα Γεωργιάδη. Η ηθοποιός είναι απόφοιτη της Νομικής Σχολής Αθηνών και του New York Film Academy. Στο ευρύ κοινό έγινε γνωστή από τους πρωταγωνιστικούς της ρόλους σε τηλεοπτικές σειρές όπως Μπρούσκο, Ο Πρίγκιπας της Φωτιάς, Μην Ψαρώνεις και Έλα στη θέση μου ενώ στον κινηματογράφο έχει πρωταγωνιστήσει στην κοινωνική ταινία του Νίκου Περάκη Success Story.
Εκεί υποδύθηκε μία νεαρή ηθοποιό την Τζωρτζίνα Τζελέπη που μπλέκει ερωτικά με ένα υπουργό. Στην ταινία έπαιξε μαζί με τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη, την Τόνια Σωτηροπούλου, τον Πάνο Μουζουράκη και άλλους. Ξεκίνησε την πορεία της ως ηθοποιός στην Νέα Υόρκη λαμβάνοντας μέρος σε διάφορες τηλεοπτικές και θεατρικές παραγωγές ενώ από το 2015 μέχρι σήμερα εργάζεται ως ηθοποιός στην Ελλάδα.
Η ίδια έχει πει σχετικά στο iefimerida: “Οι νομικές σπουδές ήταν ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσες και θεωρώ πως σε εμένα λειτούργησαν ευεργετικά ως προς την κατανόηση του κόσμου μέσα στον οποίο ζω καθώς και του τρόπου λειτουργίας της χώρας μας, τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο. Με έναν τρόπο, μέσω της μελέτης του δικαίου αλλά και της πολιτικό-οικονομικής ανάλυσης του, αποκτά κανείς σφαιρική εικόνα του συσχετισμού των δυνάμεων της διεθνούς κοινωνίας. Παρ’ όλα αυτά, νομίζω ότι ποτέ δεν ονειρεύτηκα να ασκήσω το επάγγελμα του δικηγόρου, ίσως περισσότερο αυτό του δικαστικού σε ένα διοικητικό δικαστήριο ή μιας ακτιβίστριας νομικού που θα εργαζόταν σε κάποια ΜΚΟ.
Δηλώσεις Φιόνας Γεωργιάδη: Η τηλεόραση είναι σαν το πανηγύρι
Ούσα ιδεαλίστρια και ρομαντική μάλλον φύση, νομίζω ότι οδηγήθηκα στις συγκεκριμένες σπουδές επειδή αναζητούσα τρόπους να συμμετάσχω στην άρση της κοινωνικής αδικίας που παρατηρούσα γύρω μου, με ενδιέφερε περισσότερο η αποκατάσταση της δικαιοσύνης και όχι μόνον η υπεράσπιση.
Μεγαλώνοντας και αφού ολοκλήρωσα το μεταπτυχιακό μου στο Ευρωπαϊκό Δημόσιο, συνειδητοποίησα ότι μάλλον αυτός ο πρώτος κύκλος εμπειριών και διεύρυνσης του πνευματικού ορίζοντα ήταν αυτό που χρειαζόμουν για να νιώσω δυνατή και με αυτοπεποίθηση να επιδιώξω το παιδικό μου όνειρο, της τέχνης του ηθοποιού”.
Η τηλεόραση, όπως λέει και μια φίλη μου ηθοποιός, είναι «σαν πανηγύρι». Όσο προβάλλεσαι, το φαινόμενο της δημοσιότητας γίνεται εντονότερο. Μετά καταλαγιάζει. Ομολογώ ότι αρχικά μου είχε κάνει εντύπωση διότι έμενα τον πιο πολύ καιρό στην Κύπρο και δεν είχα εικόνα της απήχησης του σήριαλ στην Ελλάδα. Έτσι, όταν επέστρεψα, έβλεπα ανθρώπους να με δείχνουν και να σιγοψιθυρίζουν και ένιωθα σαν να με παρατηρούν. Μου φαινόταν και λίγο αστείο. Ευτυχώς είναι κάτι με το οποίο εξοικειώνεσαι και τελικά, κατά κάποιο τρόπο, το ξεχνάς. Άλλωστε, είναι σημάδι του ότι η δουλειά