Εξομολόγηση μητέρας: Η φωτογραφία ως μια αφορμή για αναθεώρηση
Πολλά είναι τα πρότυπα και η πίεση που καθημερινά μας φέρνει η κοινωνία, με αποτέλεσμα να έχουμε “τοξικές σχέσεις” ακόμη και με τους ίδιους μας τους εαυτούς. Μη μπορώντας να τους αγαπήσουμε, να αποδεχτούμε το πως είμαστε και να προσπαθήσουμε για το καλύτερο… Όλα αυτά φανερώνει και η παρακάτω ιστορία.
Μητέρα ντράπηκε βλέποντας τη φωτογραφία που την τράβηξε ο γιος της. Τι έδειχνε η φωτογραφία;
Η Μπρίτζετ Γουάιτ, blogger και μητέρα δυο παιδιών, ήταν στην παραλία με τα παιδιά της όταν ο γιος της την τράβηξε χωρίς να το καταλάβει, μία όχι και τόσο κολακευτική φωτογραφία.
Η ίδια περιγράφει το περιστατικό στο blog της, «Τα παραμύθια της Μπρίτζετ», χαρακτηρίζοντας τη συγκεκριμένη φωτογραφία της, ως φωτογραφία που της προκάλεσε «απέχθεια και αηδία».
«Τριγύριζα μέσα στις εικόνες που έχω αποθηκευμένες στο τηλέφωνό μου, όταν την είδα. Η πρώτη μου αντίδραση ήταν να σοκαριστώ. Ποιος τράβηξε αυτή τη φρικτή φωτογραφία μου;
Η αυτό-απέχθεια και η αηδία που ένιωσα απειλούσαν να με οδηγήσουν στα δάκρυα. Ακριβώς τη στιγμή που ήμουν έτοιμη να πατήσω το πλήκτρο «διαγραφή», μπήκε το αγόρι μου στο δωμάτιο.
«Ξέρεις κάτι γι αυτή τη φωτογραφία;» το ρώτησα. Γύρισα την οθόνη του κινητού, ώστε να μπορεί να τη δει. Χαμογέλασε πλατιά.
Η συνέχεια της εξομολόγησης: «Ήσουν τόσο όμορφη έτσι όπως είχες ξαπλώσει στην άμμο που δεν άντεξα να μην σε φωτογραφίσω μαμά!»
«Σε φωτογράφισα όταν ήμασταν στο Tahoe», μου είπε. «Ήσουν τόσο όμορφη έτσι όπως είχες ξαπλώσει στην άμμο που δεν άντεξα να μην σε φωτογραφίσω μαμά!»
«Θα πρέπει να με ρωτάς άλλη φορά πριν χρησιμοποιήσεις το τηλέφωνό μου για να τραβάς φωτογραφίες» του είπα με αυστηρό τόνο. «Το ξέρω», μου είπε απολογητικά. «Αλλά μαμά, σοβαρά. Κοίτα πόσο όμορφη δείχνεις!»
Κοιτάζω την εικόνα ξανά και ξανά προσπαθώντας να καταλάβω τι βλέπει. Προσπαθώντας να διακρίνω την «ομορφιά».
Εκείνη τη στιγμή με πλησίασε η κόρη μου. Είδε τη φωτογραφία και μου είπε χαμογελώντας:
«Αυτή θα μπορούσε να είναι καρτ ποστάλ, μαμά. Είσαι τόσο όμορφη. Μου αρέσει πολύ.» Πήρα μια βαθιά ανάσα. Ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόμουν να ακούσω.
Η προεπιλεγμένη λειτουργία μου είναι να βλέπω και να επικεντρώνομαι στις αδυναμίες και στις ατέλειες μου. Ξαφνικά όμως άρχισα να βλέπω κάτι διαφορετικό. Εξακολουθούσα να βλέπω το πάχος και το λίπος στους μηρούς μου.