Ο μαθητής που επέζησε από το τροχαίο δυστύχημα των Τεμπών έγινε αρχιμανδρίτης

0

Δυστύχημα των Τεμπών: Είχε συγκλονίσει το Πανελλήνιο

Δυστύχημα των Τεμπών: Το τροχαίο δυστύχημα των Τεμπών, τον έφερε πιο κοντά στο Θεό. Ο Μακάριος Λιακόπουλος, ήταν ένας από τους μαθητές στο τραγικό τροχαίο δυστύχημα που συγκλόνισε όλη την Ελλάδα, στις 13 Απριλίου 2003. Στην κοιλάδα των Τεμπών, είχαν χάσει την ζωή τους 21 συμμαθητές του.

Την Κυριακή των Βαΐων το πρωί ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον ιερό Ναό Αγίων Αναργύρων Βεροίας.

Στην διάρκεια της Θείας Λειτουργίας ο Μητροπολίτης τέλεσε την εις πρεσβύτερον χειροτονία του π. Μακαρίου Λιακόπουλου τον οποίο στο τέλος προχείρησε σε Αρχιμανδρίτη. Είναι ο νεαρός που είχε γίνει μοναχός και διάκονος, αφιερώνοντας τη ζωή του στο Θεό, αφού επέζησε από το τραγικό δυστύχημα της 13ης Απριλίου 2003, που στέρησε τη ζωή σε 21 συμμαθητές του.

Στο τέλος της θείας Λειτουργίας τελέστηκε η καθιερωμένη τελετή των Βαΐων και αναγνώστηκε η σχετική ευχή της Εκκλησίας για την εορτή.

Απόσπασμα από τν ομιλία του μαθητή που επέζησε στο δυστύχημα των Τεμπών

«Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνό­ματι Κυρίου».

Οἱ ἐπευφημίες τῶν Ἰουδαίων πού συνωστίζονται στήν εἴσοδο τῆς Ἁ­γίας Πόλεως γιά νά δοῦν τόν Χρι­στό. Καθώς εἶχαν ἀκούσει ὅτι ἀνέ­στησε ἐκ νεκρῶν τόν τετρα­ήμερο Λά­ζαρο, δονοῦν τήν ἀτμόσφαιρα.

«Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος …». Αἰῶνες ἀνέμεναν οἱ Ἰουδαῖοι τόν Μεσσία, καί τώρα πίστευσαν ὅτι τόν βρῆκαν στό πρόσωπο τοῦ Χρι­στοῦ πού ἐπευφημοῦσαν. Ἀλλά εἶ­χαν λανθασμένη ἐντύπωση γιά τόν Μεσσία. Αὐτοί τόν περίμεναν ὡς κοσμικό βασιλέα πού θά τούς ἐ­λευ­θέρωνε ἀπό τούς Ρωμαίους καί θά τούς χάριζε καί πάλι τή δό­ξα πού εἶχαν στερηθεῖ. Γι᾽ αὐτό καί τόν ὑποδέχονται θριαμβευτικά. Γι᾽ αὐτό καί τόν ὀνομάζουν εὐλο­γη­μένο καί βασιλέα τους.

Δέν θά ἀρ­γήσουν ὅμως νά ἀλ­λάξουν γνώ­μη. Δέν θά ἀργήσουν νά μετατρέψουν τό ὠσαννά σέ οὐά. Νά μην ἀργή­σουν ἀντί νά τόν ἐπευφημοῦν νά ζητοῦν τή σταύ­ρω­σή του. Αντί νά θυμοῦνται τίς εὐ­εργεσίες καί τά θαύματά του, νά ἀδιαφοροῦν γι᾽ αὐτά καί νά θέλουν τήν τιμω­ρία του.

Πολλοί ἀποδίδουν τήν ἀλλαγή τῆς στάσεως τῶν Ἰουδαίων ἔναντι τοῦ Χριστοῦ στήν ψυχολογία τοῦ ὄχλου, πού πι­στεύει  εὔκολα, πού παρασύρεται καί στή συνέχεια ἀπο­­γοητεύεται.

Ἀσφαλῶς ὀφεί­λε­ται καί σέ αὐ­τήν. Ὀφείλεται ὅμως καί στό γε­γονός ὅτι οἱ Ἰου­δαῖοι δέν εἶχαν κα­ταλάβει ποιός ἦταν ὁ Χριστός καί ποιά ἦταν ἡ ἀποστολή του στόν κόσμο ὡς Μεσ­σίου. Ἤθε­λαν ἕνα Μεσσία μέ τίς δι­κές τους προ­διαγραφές, καί εἶχαν ξεχάσει ὅτι ὁ Μεσσίας πού ἀνέ­με­ναν θά ἦταν ὁ λυτρωτής τοῦ ἀν­θρωπίνου γένους. Από τήν ἁμαρτία καί τήν πτώση. Θά ἦταν αὐτός πού θά ἀποκαθι­στοῦ­σε τή σχέση τους μέ τόν Θεό καί θά ἀπάλλασσε τούς ἀνθρώ­πους ἀπό τό βάρος τῆς πα­ρα­κοῆς καί τῆς ἀπομακρύνσεως. Από τόν Δημιουργό Θεό πού τούς συνέ­τρι­βε καί τούς συνέθλιβε.