Ο Μπακαλόγατος είναι μια από τις πιο αγαπημένες ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου και αυτή που ο Χατζηχρήστος θεωρούσε την καλύτερή του.
Πρόσφατα την είδαμε και στην έγχρωμη έκδοση της. Θα πάμε μια βόλτα μέχρι το Μεταξουργείο στο μπακάλικο που γυρίστηκε η ταινία που θα μας βάλει στο κλίμα της εποχής ή στο πνεύμα των στίχων «όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν».
Σήμερα το μπακάλικο του Ζήκου ονομάζεται Ακροβάτης και είναι ένα μουσικό μεζεδοπωλείο και βρίσκεται στην περιοχή του Μεταξουργείου.
Το κτίριο όπου στήθηκε ο Ακροβάτης είναι του 1889.
Έχει οκτάμετρες ξύλινες πόρτες, κάγκελα στα παράθυρα που στέλνουν κινούμενες σκιές στους πέτρινους τοίχους, ζωγραφιστά ταβάνια στη μια αίθουσα, πέτρινα σκαλοπάτια που οδηγούν στον κάτω χώρο.
Ο σοβάς στους τοίχους, χαρακτηριστικό της τότε εποχής, είχε αφαιρεθεί από τον ιδιοκτήτη.
Η πρώτη του χρήση ήταν σχολή χορού. Η μια αίθουσα, κάποια στιγμή της ιστορίας του έγινε ξυλουργείο, ενώ η άλλη, το γνωστό μπακάλικο της γειτονιάς «Η χρυσές καρδιές».
Πέρασαν από εδώ ιερά τέρατα του παλιού ελληνικού κινηματογράφου για να πιούν ένα ουζάκι με δυο ελιές, λίγη μορταδέλα, μια φέτα ντομάτα.
Ο Ακροβάτης το 1937, όταν ήταν Χρυσές Καρδιές.
