«Άραγε πως ζούσαμε τότε, χωρίς τηλεόραση, χωρίς κινητά…»: Αφιερωμένο στα παιδιά της αλάνας

«Άραγε πως ζούσαμε τότε, χωρίς τηλεόραση, χωρίς κινητά…»: Αφιερωμένο στα παιδιά της αλάνας

Παλιά γενιά: Αυτά είναι μερικά από τα παιχνίδια που παίζαμε πριν το ξέσπασμα της τεχνολογίας

Παλιά γενιά: Η καθημερινότητα εν έτει 2021 είναι ριζικά διαφορετική από ότι 20, 30 και 40 χρόνια πριν. Η τεχνολογία έχει μπει πλέον σχεδόν σε κάθε σπίτι και τα μικρά παιδιά δεν ευχαριστιούνται να παίζουν παιχνίδια σε εξωτερικούς χώρους. Προτιμούν να παίζουν παιχνίδια στο κινητό, το τάμπλετ, το Playstation, τον υπολογιστή και ούτω καθεξής.

Πλέον δεν υπάρχουν και οι ιδανικές χωρικές συνθήκες ώστε να παίξουν τα παιδιά. Οι δρόμοι είναι επικίνδυνοι, οι αυλές στις μεγάλες πόλεις είναι ανύπαρκτες και οι πλατείες ασφυκτικά μικρές. Όσοι όμως ήταν αρκετά τυχεροί ώστε να μεγαλώσουν σε μία περίοδο που η τεχνολογία δεν ήταν ακόμα ανεπτυγμένη. Γνωρίζουν καλά τι πάει να πει παιχνίδια στις αλάνες και στις πλατείες.

«Άραγε πως ζούσαμε τότε, χωρίς τηλεόραση, χωρίς κινητά…»: Αφιερωμένο στα παιδιά της αλάνας

Αυτά είναι μερικά από τα παιχνίδια της παλιάς γενιάς που σήμερα δεν προτιμούν και τόσο τα μικρά παιδιά

Αγαλματάκια ακούνητα

Εξαιρετικά διαδεδομένο παιχνίδι της παλιάς γενιάς. Απαιτούσε την συμμετοχή τουλάχιστον τριών ατόμων. Ένα από τα παιδιά έκλεινε τα μάτια του και έλεγε «Αγαλματάκια ακούνητα, μέρα ή νύχτα;». Όσο έλεγε αυτό, τα υπόλοιπα παιδιά κινούνταν στο χώρο. Εάν το παιδί που μιλούσε άνοιγε ξαφνικά τα μάτια του και κάποιο άλλο κινούνταν ακόμα, τότε έχανε και φύλαγε εκείνο.

Κουτσό

Το κουτσό ήταν ένα από τα αγαπημένα παιχνίδια της παλιάς γενιάς, το οποίο παίζεται έως σήμερα. Τα παιδιά ζωγραφίζουν μερικά τετράγωνα κάτω και ρίχνουν μία πέτρα. Εάν η πέτρα πέσει σε τετράγωνο που δεν έχει άλλο δίπλα, τότε πατάει με το ένα πόδι πάνω του. Εαν όμως η πέτρα πέσει σε τετράγωνο που έχει κι άλλο δίπλα του, τότε πατάει με το ένα πόδι στο ένα τετράγωνο και με το άλλο πόδι στο άλλο. Ο χαμένος στο κουτσό είναι αυτός ο οποίος στην προσπάθειά του να επιστρέψει στην αρχή του παιχνιδιού, πατήσει κάτω.

Τα μήλα

Πολύ ενδιαφέρον και όχι και τόσο εύκολο παιχνίδι. Για το παιχνίδια, τα παιδιά χωρίζονται σε δύο ομάδες. Ο στόχος είναι η μία ομάδα να προσπαθήσει να πετύχει παίκτη της άλλης. Κάθε φορά που μία ομάδα ακουμπάει παίκτη της άλλης, αυτός ο παίκτης βγαίνει από το παιχνίδι. Εάν όμως ο παίκτης καταφέρει να πιάσει την μπάλα, τότε μπορεί να ξαναφέρει παίκτη που έχει χάσει η ομάδα του.

Κλέφτες και Αστυνόμοι

Τα παιδιά χωρίζονται σε δύο ομάδες. Οι αστυνόμοι κυνηγούν τους κλέφτες και όποιον παίκτη ακουμπήσουν, τον βάζουν στη φυλακή. Ωστόσο, οι υπόλοιποι κλέφτες προσπαθούν να ακουμπήσουν τον φυλακισμένο για να πει «Φτου ξελευθερία και να ξαναμπεί στο παιχνίδι.

«Άραγε πως ζούσαμε τότε, χωρίς τηλεόραση, χωρίς κινητά…»: Αφιερωμένο στα παιδιά της αλάνας

«Άραγε πως ζούσαμε τότε, χωρίς τηλεόραση, χωρίς κινητά…»: Αφιερωμένο στα παιδιά της αλάνας

Παλιά γενιά: Αυτά είναι τα ωραιότερα παιχνίδια που έπαιζαν τα παιδιά

Μακριά γαϊδούρα

Το παιχνίδια παιζόταν κυρίως από αγόρια. Τα παιδιά χωρίζονταν σε δύο ομάδες. Παιδιά της μίας ομάδας ήταν σκυμμένα προς τα κάτω, ενώ παιδιά της άλλης έπαιρναν φόρα και πηδούσαν πάνω από τα παιδιά που ήταν σκυμμένα. Ο στόχος ήταν να ανέβουν όλα στην πάτη της μακριάς γαϊδούρας.

Τυφλόμυγα

Πολυαγαπημένο παιχνίδι της παλιάς γενιάς. Ένα παιδί φορούσε ένα μαντήλι στα μάτια και τα υπόλοιπα παιδιά βεβαιώνονταν ότι δεν βλέπει. Έπειτα άρχιζαν να το πειράζουν, μέχρι το παιδί να πιάσει ένα και να προσπαθήσει να μαντέψει ποιο είναι. Εάν το έβρισκε, τότε κέρδιζε. Εάν δεν το έβρισκε, τότε εξακολουθούσε να παίζει την τυφλόμυγα.

Γύρω – Γύρω όλοι

Είναι από τα παιχνίδια που μαθαίνει ένα παιδάκι ακόμα και από το νηπιαγωγείο. Τα παιδιά συγκεντρώνονται όλα μαζί και βάζουν το μικρότερο στη μέση. Τότε πιάνουν τα χέρια τους και λένε «Γύρω-γύρω όλοι-Στη μέση ο Μανώλης-Χέρια, πόδια στη γραμμή-Όλοι κάθονται στη γη!». Με το που ακουστεί η τελευταία φράση, τα παιδιά τεντώνουν τα πόδια του προς το κέντρο και το ίδιο κάνει και ο «Μανώλης».

Χαλασμένο τηλέφωνο

Το παιχνίδι απαιτούσε τη συμμετοχή τουλάχιστον τεσσάρων ατόμων. Το πρώτο παιδί ξεκινούσε ψιθυρίζοντας μία λέξη στο αφτί του διπλανού του, χωρίς να την ακούσουν οι άλλοι. Έπειτα, το παιχνίδι συνέχιζε, με καθένα από τα παιδιά να ψιθυρίζει στο άλλο τη λέξη. Ο τελευταίος παίκτης φώναζε την λέξη που άκουσε και μετά όλοι οι παίκτες συγκρίνουν τις λέξεις που άκουσαν με αυτή που είπε το πρώτο παιδί.

«Άραγε πως ζούσαμε τότε, χωρίς τηλεόραση, χωρίς κινητά…»: Αφιερωμένο στα παιδιά της αλάνας

«Άραγε πως ζούσαμε τότε, χωρίς τηλεόραση, χωρίς κινητά…»: Αφιερωμένο στα παιδιά της αλάνας

Προτεινόμενα