Δείτε πως θα μας φuλάξει η Παναγία από την πείνα

ΜΕ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΘΑ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΜΑΣ

Μεταξύ των συγγενών μου είχα και μια μακρινή θεία, χήρα με 5 παιδιά.

Τον άνδρα της τον είχαν σκοτώσει οι κατακτητές πριν από 6 μήνες στις σφαγές της 29ης Σεπτεμβρίου του 1941.

Από τρό­φιμα της είχαν απομείνει ένα δάκτυλο ελαιόλαδο και μια «χούφτα» κα­λαμποκάλευρο.

Εκείνο, λοιπόν, το απόγευμα, σκέφθηκε ότι αύριο, του Ευαγγε­λισμού, είχε έστω και κάτι λίγο για τροφή στα παιδιά:

100 δράμια αλευράκι κι ένα δάκτυλο λαδάκι.

Ξαφνικά τα μάτια της έπεσαν πάνω στο σβησμένο κανδήλι, πού ήταν κρεμασμένο μπροστά στο εικονοστάσι.

Και τότε μπήκε στο δί­λημμα:

Το λαδάκι στα νηστικά παιδιά της, ή στο εικονοστάσι με την εικόνα του Ευαγγελισμού;

Αποφασιστικά όμως έκαμε τον Σταυρό της και είπε στην Παναγία:

«Παναγία μου!

Εγώ θα Σου ανάψω το καντήλι, γιατί ή μέρα πού ξημε­ρώνει είναι πολύ μεγάλη για την πίστη μας, αλλά κι Εσύ, όμως, ανάλαβε να μου θρέψης τα παιδιά».

Πήρε το λιγοστό λαδάκι και μ’ αυτό άναψε το καντήλι της Πανα­γίας.

Το ιλαρό του φως φώτισε το φτωχικό σπίτι και η καρδιά της γέμι­σε από γαλήνη.

Αυτό τους συνόδευσε στη βραδινή τους προσευχή και στον ύπνο τους όλο εκείνο το αξέχαστο βράδυ.

Την άλλη μέρα, μετά τη Θεία Λειτουργία, η θεία μου άνοιξε το ντου­λάπι, για να πάρει το λιγοστό αλεύρι, και έμεινε άφωνη.

Τι βλέπει;

Το «λαδερό» γεμάτο λάδι μέχρι πάνω, και δυο σακούλες γεμάτες αλεύρι και μακαρόνια!…

Σταυροκοπήθηκε η γυναίκα πολλές φορές, δοξάζοντας και ευχαρι­στώντας τον Θεό και την Παναγία για το μεγάλο θαύμα, αλλά δεν είπε σε κανένα τίποτα.

Για 2 χρόνια ούτε το λάδι άδειαζε από το μπουκάλι, ούτε και το αλεύρι «σώθηκε» ποτέ, παρά την καθημερινή τους χρήση για 6 στό­ματα, για ανταλλαγή με άλλα τρόφιμα και για κρυφή ελεημοσύνη.

Άλλα και το κανδήλι παρέμεινε από τότε μέρα – νύχτα αναμμένο, μαρτυ­ρώντας με το άσβεστο φως του τη ζωντανή πίστη αυτής της ευλο­γημένης γυναίκας.

πηγή: tilegrafima.gr