Ο Νίκος Νικόλιζας αποκαλύπτει πρώτη φορά όσα είδε, έζησε και άκουσε ανάμεσα στις Μενεγάκη και Αλεξιάδου την εποχή του «Πρωινού καφέ»
Τα μάτια της πιο γνωστής μαγείρισσας στην ελληνική τηλεόραση, της Βέφας Αλεξιάδου, έκλεισαν για πάντα τη Δευτέρα το μεσημέρι, προκαλώντας πανελλήνια συγκίνηση τόσο στο απλό τηλεοπτικό κοινό όσο και σε όσους συνεργάστηκαν και συναναστράφηκαν μαζί της.
- Από τον Νίκο Νικόλιζα
Η «κυρία Βέφα», όπως την αποκαλούσαν οι φίλοι της, είναι για την ελληνική τηλεόραση ένα ολόκληρο κεφάλαιο, καθώς εκείνη πρώτη κατάφερε να βάλει τη μαγειρική σε όλα τα ελληνικά σπίτια και να την κάνει μόδα. Και μπορεί η Βέφα για όλους εμάς να ήταν η μαγείρισσα του δικού μας σπιτιού, μέλος της οικογένειάς μας, ωστόσο οι περγαμηνές, τα βραβεία και οι διακρίσεις της σε κάθε γωνιά του πλανήτη ήταν κάτι μοναδικό. Η ίδια, απλή, λαϊκή γυναίκα, παιδί που ορφάνεψε νωρίς από πατέρα, πάλεψε σκληρά, όπως έλεγε, για να γίνει αυτό που έγινε. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός ότι μετά τον Νίκο Τσελεμεντέ, που θεωρείται ο πρωτοπόρος της μαγειρικής στην Ελλάδα, η Βέφα Αλεξιάδου έγινε η πιο γνωστή μαγείρισσα της σύγχρονης Ελλάδας.
Ολη η αλήθεια
Σε αυτό το ρεπορτάζ θα διαβάσετε κάθε αλήθεια για όλα όσα έζησα τα χρόνια του θρυλικού «Πρωινού Καφέ» στον ΑΝΤ1 με παρουσιάστρια την Ελένη Μενεγάκη, μαγείρισσα τη Βέφα Αλεξιάδου, αστρολόγο τη Λίτσα Πατέρα, παραγωγό τον Στέλιο Αντωνιάδη και αρχισυντάκτρια τη Ζήνα Κουτσελίνη. Και η αφορμή για όσα θα αποκαλύψω μέσω της «Espresso» μού δόθηκε τόσο από την πανελλήνια συγκίνηση που υπάρχει για τον χαμό της τηλεμαγείρισσας όσο και από το γεγονός ότι η Ελένη Μενεγάκη, με την οποία μαζί πορεύτηκαν το πιο σημαντικό κομμάτι της επαγγελματικής τους ζωής, δεν έκανε καμία ανάρτηση, καμία δήλωση ή έστω ένα γραπτό τυπικό «αντίο» στα social media με τους χιλιάδες διαδικτυακούς φίλους της. Ισως το κάνει τις ερχόμενες ημέρες, ίσως θεωρεί πως είναι πολύ νωρίς για δημόσιους αποχαιρετισμούς. Αλλωστε, όπως έλεγε η κυρία Βέφα, «έχουμε να μιλήσουμε από τα χρόνια του “Πρωινού Καφέ” με την Ελένη».
Πίσω στο 1996
Ας πάμε τον χρόνο πολύ πίσω, λοιπόν! Στα σπάργανα της ιδιωτικής τηλεόρασης και στο 1996, στα στούντιο