Σταμάτης Κόκοτας: Ο τελευταίος άνθρωπος που είδε τον μεγάλο τραγουδιστή
Το πρωί του Σαββάτου, 1/10, ο Σταμάτης Κόκοτας έφυγε από την ζωή σε ηλικία 85 ετών σκορπώντας την θλίψη στους οικείους και στους θαυμαστές του. Ένας άνθρωπος όμως τον είχε δει πριν φύγει από την ζωή, και αποκαλύπτει την συγκινητική στιγμή που τον χαιρέτησε.
Η Ελένη Ροδά ήταν ο τελευταίος άνθρωπος από το καλλιτεχνικό στερέωμα που τον είδε πριν αφήσει την τελευταία του πνοή. Μιλώντας στον Νίκο Νικόλιζα και την Espresso, με πόνο ψυχής, θυμάται την κοινή πορεία που είχε στις μεγάλες πίστες με τον αγαπημένο ερμηνευτή του Αριστοτέλη Ωνάση.
Σταμάτης Κόκοτας: Η Έλενα Ροδά αποκαλύπτει για τον τραγουδιστή
«Τις δόξες που γνώρισε ο Σταμάτης δεν τις έχει γνωρίσει άλλος καλλιτέχνης. Δεν ξέρω αν μπόρεσε να τα ζήσει ακόμα και ο Καζαντζίδης αυτά που έζησε με το κοινό ο Κόκοτας» είναι οι πρώτες λέξεις με τις οποίες άρχισε η Ελένη Ροδά την αφήγησή της για τον καλό της φίλο.
«Μαζί του άρχισα να δουλεύω το 1967 σε ένα σχήμα που έκανε πάταγο, στα Δειλινά. Μαζί ήταν ο Ξανθόπουλος και η Μοσχολιού. Δεν υπήρχε μέρα που το κέντρο να μην γεμίζει. Όλοι τότε είχαν μεγάλες επιτυχίες στο ενεργητικό τους και ο κόσμος λαχταρούσε να μας δει.
Αξέχαστα βράδια. Αργότερα συνεργαστήκαμε και σε έναν δίσκο αφιέρωμα στον Νίκο Γκάτσο με μεγάλη επιτυχία» θυμάται η ερμηνεύτρια, η οποία έζησε μεγάλες δόξες κοντά σε μεγαθήρια του λαϊκού πενταγράμμου, και συνεχίζει: «Λόγω λοιπόν του δίσκου με τον Γκάτσο, δημιουργήσαμε ένα κέντρο που λεγόταν Στο 13. Νομίζω πως δεν έχει ξαναγίνει τέτοιος πανικός σε κανένα άλλο μαγαζί.
Ο Σταμάτης Κόκοτας ήταν στα καλύτερά του. Είχε βγάλει την τεράστια επιτυχία ‘Όνειρο Απατηλό και πετούσαν τα τραπέζια πάνω στην πίστα. Ο χαμός κάθε βράδυ».
Οι στιγμές στο νοσοκομείο
Η Ελένη Ροδά δεν μπορεί να ξεχάσει τις τελευταίες στιγμές στο νοσοκομείο, όταν πήγε και τον είδε. «Πήγα στο δωμάτιο, αλλά κάθισα λίγο πιο μακριά λόγω covid. Σήκωσα το χέρι και τον χαιρέτησα. Είχε δίπλα του μία νοσοκόμα, τον γιο του Δημήτρη, που κρατούσε το χέρι. Με κατάλαβε. Σήκωσε το χεράκι του, με χαιρέτησε. Λύγισα. Άρχισα να κλαίω κι έφυγα. Αντίο Σταμάτη».
