Η εικόνα, συνήθης: περισσότερα από 70-80 άτομα «στριμωγμένα» σε μια στάση λεωφορείου, μέρα-μεσημέρι, με τον υδράργυρο να θέλει να κάνει ρεκόρ καριέρας και ν’ ανεβαίνει ολοένα και ψηλότερα και τη θερμοκρασία να θυμίζει αυτήν της επιφάνειας του ήλιου τον Δεκαπενταύγουστο.
Άπαντες παλεύουν να πάρουν μια ανάσα, να βρουν έναν τρόπο να μη λιποθυμήσουν, με τις βεντάλιες- στις μεγαλύτερες κυρίως ηλικίες- να κάνουν θραύση και τα αγκομαχητά ν’ αποτελούν μόνιμο soundtrack.
Τι θα γινόταν, όμως, αν σας λέγαμε πως υπάρχει μια ελληνική πόλη (ναι, ναι: ελληνική!) που με μόλις 300 ευρώ κατάφερε να λύσει δια παντός το πρόβλημα της ζέστης τους καλοκαιρινούς μήνες και, πλέον, οι στάσεις των λεωφορείων είναι ένας… παράδεισος επί της γης;
Θα ψάχνατε να βρείτε πού αφήσαμε τον ζουρλομανδύα μας, καθώς είναι δεδομένο πως είμαστε τρελοί, έτσι;
Κι όμως, κάνετε λάθος, γιατί, βλέπετε, υπάρχουν τα Τρίκαλα και ο δήμαρχός τους, ο Δημήτρης Παπαστεργίου. Τι ακριβώς συνέβη, λοιπόν, στην συγκεκριμένη πόλη και πώς «ανακουφίζονται» από την ζέστη οι κάτοικοί της;
Το εξής απλό: «Η ιδέα για τη δημιουργία των σημείων δροσισμού προχώρησε με τη μετασκευή των στάσεων αστικής συγκοινωνίας κι έγινε με ιδιαίτερα χαμηλό κόστος αφού «η στάση δεν κόστισε περισσότερα από 200 με 300 ευρώ», δήλωσε ο κ. Παπαστεργίου, πριν συνεχίσει λέγοντας ότι ««Τα σημεία τροφοδοτούνται με νερό από το δίκτυο ύδρευσης, λειτουργούν με μικρά συστήματα (εννοεί τα μπεκ) ψεκασμού και με το πάτημα ενός κουμπιού δίνουν τη δυνατότητα οι πολίτες να πάρουν μια ανάσα για να συνεχίσουν την πορεία τους μέσα στην πόλη», ενώ εξήγησε πως το συγκεκριμένο σύστημα το απολαμβάνουν εξίσου οι ηλικιωμένοι αλλά και οι νεότεροι, που το βλέπουν και λίγο σαν παιχνίδι.
Δείτε παρακάτω το χαρακτηριστικό βίντεο και μετά θα συμφωνήσετε πως αν υπάρχει θέληση, σχεδόν όλα γίνονται.
Υπάρχει έστω κι ένας που διαφωνεί;
