Πολύ κοντά στην είσοδο του Παγασητικού βρίσκεται ένα νησάκι μοναδικής και σπάνιας ομορφιάς! Στον γραφικό οικισμό του ζουν μερικές δεκάδες κατοίκων αν και κάθε χρόνο το επισκέπτονται φυσιολάτρες απ΄ όλη την Ελλάδα για να το θαυμάσουν από κοντά.
Στο νησί δεν κυκλοφορούν αυτοκίνητα και ως εκ τούτου, το νησάκι είναι διπλός Παράδεισος. Αν θελήσεις να πας στο γραφικό λιμανάκι, στις παραλίες ή στο επιβλητικό μοναστήρι, θα πας περπατώντας.
Πρόκειται για το καταπράσινο νησάκι «Τρίκερι» στο Νότιο Πήλιο. Θα το επισκεφτείς μόνο με θαλάσσιο ταξί που θα πάρεις από τον Αλογόπορο.
Για αιώνες ήταν το καταφύγιο μιας μικρής κοινωνίας ψαράδων.
Κατοικούνταν από τα αρχαία χρόνια και ονομαζόταν από τον Στράβωνα Κικύνηθος. Την ύπαρξη του στους πρωτοχριστιανικούς και βυζαντινούς χρόνους μαρτυρούν τα ερείπια των ναών Αγ. Σοφίας, Αγ. Αναργύρων και Αγ. Τριάδος αλλά και τα χαλάσματα της ακροπόλεως στο λόφο του Αγ. Ιωάννου του Θεολόγου, Βορειοανατολικά του λιμανιού.
Στο κέντρο του νησιού, όπου σήμερα βρίσκεται το Μοναστήρι της Ευαγγελίστριας, σε λόφο με περίοπτη θέα βρισκόταν ο πρωτοχριστιανικός ναός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, με ψηφιδωτά δάπεδα. Όλοι αυτοί οι ναοί ή γκρεμίστηκαν από μεγάλους σεισμούς ή πυρπολήθηκαν και κατεδαφίστηκαν το 896 από τους Σαρακηνούς πειρατές, οι οποίοι λεηλάτησαν και κατέστρεψαν και την Δημητριάδα.
Οι κάτοικοι καταδιωγμένοι κατέφυγαν στην αντικρινή ακτή, και έχτισαν το σημερινό Τρίκερι.
Στην κορυφή του νησιού δεσπόζει ένα επιβλητικό μοναστήρι εξαιρετικού ενδιαφέροντος, η Ιερά Μονή της Ευαγγελίστριας. Για να το επισκεφτείς, λαμβάνοντας υπόψη ότι δεν υπάρχουν δρόμοι και αυτοκίνητα, θα πρέπει να περπατήσεις ένα μονοπάτι ανάμεσα στους απέραντους ελαιώνες που σκεπάζουν από άκρη σε άκρη το νησί.
Φτάνοντας δεν μπορείς να μην εντυπωσιαστείς με την εικόνα που αντικρίζεις. Χτισμένο το 1835 – δέκα χρόνια μετά την ανακάλυψη θαυματουργής εικόνας μέσα σε ρίζα ελιάς – στέκεται με τις κεραμιδένιες στέγες του να ξεχωρίζουν πάνω από τον πράσινο ελαιώνα και τα καταγάλανα νερά.
Η μονή κτίστηκε μετά την ανεύρεση της εικόνας της Παναγίας από έναν μοναχό, τον Δαμιανό, που ζούσε στο μοναστηράκι του Τιμίου Προδρόμου, στο λιμάνι.
Στο μεγάλο συγκρότημα εντυπωσιάζουν τα 100 κελιά που είναι κτισμένα σε δυο επίπεδα γύρω από το καθολικό και στα οποία έμεναν αρχικά λίγοι μοναχοί και χωρικοί που έρχονταν το φθινόπωρο για τη σοδειά της ελιάς. Ζούσαν όμως εδώ και το καλοκαίρι επειδή εδώ υπήρχε περισσότερο νερό από απέναντι…
Η μαρμάρινη επιγραφή στην είσοδο του μοναστηριού θυμίζει την περίοδο που η Μονή ήταν τόπος εξορίας γυναικών στον εμφύλιο.
Από το 1948 μέχρι και το 1953, 5000 γυναίκες έζησαν σε σκηνές γύρω από τη μονή.
Οι εξόριστες γυναίκες μεταφέρθηκαν στη Μακρόνησο το 1950 και επέστρεψαν πάλι στο Τρίκερι το 1951 όπου έμειναν για δυο ακόμη χρόνια.
Μετά το 1950, οι εξόριστες μετέτρεψαν πολλά από τα κελιά σε «εργαστήρια» –μοδιστράδικα, τσαγκαράδικα, παπλωματάδικα– έκαναν ατελιέ ζωγραφικής όπου δίνονταν και διαλέξεις ή μάθαιναν η μια στην άλλη γράμματα και τέχνες.
Το μοναστήρι έχει πραγματικά φοβερή θέα και αν το θελήσεις, μπορείς να διανυκτερεύσεις σε κάποιο από τα κελιά. Πολλές ανέσεις δεν θα βρεις αλλά αυτό δεν είναι το ζητούμενο;
Στο Τρίκερι αξίζει να δεις και το γραφικότατο εκκλησάκι του Aϊ-Γιάννη με το υπεραιωνόβιο καψαλισμένο από κεραυνό κυπαρίσσι, που στους κόρφους του κρύβονταν οι πειρατές τα παλιά χρόνια.
Όσο για παραλίες, η γνωστότερη είναι η Πράσινη Άμμος. Θα πας ή από το μονοπάτι πεζοπορία ή με κάποια βάρκα. Ωστόσο, αν δεν έχεις όρεξη για περπάτημα, μπορείς να κολυμπήσεις σε κάποιο κολπίσκο που σίγουρα θα είναι μόνο δικός σου.
Ένας, κυριολεκτικά, μικρός παράδεισος.
Photos: trikeri-villas
