«Δεν υπήρχε λόγος να χρησιμοποιήσω κεταμίνη, το παιδί ήταν νεκρό»: Συγκλονίζει η περιγραφή του γιατρού για τον θάνατο της Τζωρτζίνας

«Δεν υπήρχε λόγος να χρησιμοποιήσω κεταμίνη, το παιδί ήταν νεκρό»: Συγκλονίζει η περιγραφή του γιατρού για τον θάνατο της Τζωρτζίνας

Ρούλα Πισπιρίγκου: Ο αναισθησιολόγος Ιωάννης Χασαπόπουλος, προκάλεσε ρίγη συγκίνησης με την κατάθεσή του

Νέα και σημαντικά στοιχεία έρχονται στο φως της δημοσιότητας και αφρορούν στην πολύκροτη υπόθεση της Ρούλας Πισπιρίγκου και στον ξαφνικό θάνατο των τριών της παιδιών. Μάλιστα, συγκλονιστικές είναι οι περιγραφές από τις κρίσιμες στιγμές που οι γιατροί προσπαθούσαν να επαναφέρουν στη ζωή τη μικρή Τζωρτζίνα Δασκαλάκη.

Σήμερα (30/3) με την κατάθεσή του στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αθήνας, στη δίκη της Ρούλας Πισπιρίγκου, ο αναισθησιολόγος στο Καραμανδάνειο Νοσοκομείο της Πάτρας Ιωάννης Χασαπόπουλος παρουσίασε νέα και συγκλονιστικά στοιχεία. Πρόκειται για τον γιατρό που ηγήθηκε της προσπάθειας ανάνηψης του παιδιού μετά την ανακοπή που υπέστη και ο οποίος σήμερα με την κατάθεσή του προκάλεσε ρίγη συγκίνησης στο ακροατήριο.

Σε δάκρυα ξέσπασε, ακούγοντας την περιγραφή του και η Ρούλα Πισπιρίγκου, η οποία κάθεται στο εδώλιο κατηγορούμενη για απόπειρα ανθρωποκτονίας σε βάρος της κόρης της αλλά και για ανθρωποκτονία της με τη χρήση κεταμίνης.

Στην κατάθεσή του ο κ. Χασαπόπουλος περιέγραψε καρέ – καρέ την προσπάθεια ανάνηψης του παιδιού τον Απρίλιο του 2021 αναφέροντας χαρακτηριστικά: «Εκείνη την ημέρα είχα εφημερία, ήμουν εκεί μέχρι το μεσημέρι και μετά στο σπίτι σε ετοιμότητα. Εκεί δέχθηκα κλήση από το νοσοκομείο να έρθω γρήγορα για επείγον περιστατικό. Μέσα σε πέντε λεπτά ήμουν στο νοσοκομείο. Όρμησα στο θάλαμο, το παιδί δεν είχε σφυγμό, δεν είχε αναπνοή. Οι συνάδελφοι είχαν ξεκινήσει ΚΑΡΠΑ, θωρακικές συμπιέσεις και τεχνητή αναπνοή. Από τη στιγμή που πήγα, ανέλαβα επικεφαλής. Κάναμε αμέσως διασωλήνωση και ζήτησα απινιδωτή. Συνεχίσαμε ΚΑΡΠΑ, δίνοντας δόσεις αδρεναλίνης και κάνοντας απινιδώσεις. Δεν μπορώ να περιγράψω την ένταση της στιγμής. Το άγχος, το στρες. Μόνο αν ζήσεις κάτι τέτοιο μπορείς να καταλάβεις. …Είναι πολύ δύσκολο για ένα γιατρό να αντιμετωπίσει τέτοιο περιστατικό και μάλιστα σε παιδί. Ρωτούσα τους γιατρούς γιατί νοσηλεύεται το παιδί. Μου είπαν για αναφερόμενους σπασμούς και ότι η οικογένεια έχει χάσει αλλά δυο παιδιά. Εκείνη την στιγμή έγινε μια έκρηξη στον εγκέφαλο μου. Πριν λίγες μέρες είχε έρθει στο νοσοκομείο η Ίριδα, στα εξωτερικά ιατρεία. Είχε κατέβει μια συνάδελφος κατατρομαγμένη, το μωρό ήταν ήδη νεκρό όταν ήρθε στο νοσοκομείο. Έγινε αυτή η έκρηξη στο κεφάλι μου και σκέφτηκα ότι αυτό το παιδί πρέπει να ζήσει… Έκανα τεράστια προσπάθεια. Συμπιέσεις, αδρεναλίνες, αμπούλες επαναλαμβανόμενα. Έλεγα “μην φύγεις, μην φύγεις, δεν θα πεθάνεις, όχι και εσύ”. Είχαν περάσει τρία τέταρτα και ήμασταν απελπισμένοι ότι δεν γίνεται τίποτα. Ήμασταν έτοιμοι να την αφήσουμε. Ξαφνικά είδαμε μια ένδειξη στο μόνιτορ. Λέμε συνεχίζουμε! Και μετά από λίγο το παιδί απέκτησε ξανά ρυθμό στην καρδιά. Αποκαταστάθηκαν οι σφίξεις και η αναπνοή. Ήταν συγκλονιστική στιγμή και αρχίσαμε να κλαίμε. Ακόμα και εγώ που είμαι τόσο έμπειρος, δεν μπόρεσα να συγκρατήσω τη συγκίνηση όταν είδα το παιδί να γυρίζει στη ζωή».

Μετά την ολοκλήρωση της κατάθεσης του μάρτυρα η έδρα του έθεσε σειρά ερωτήσεων σχετικά με τις κρίσιμες εκείνες ώρες αλλά και τα φάρμακα που χρησιμοποιούν οι γιατροί σε τέτοια περιστατικά. Μεταξύ αυτών ρωτήθηκε και για την κεταμίνη, για την οποία ο κ. Χασαπόπουλος ανέφερε ότι υπήρχε στο βαλιτσάκι του αλλά δεν χορηγήθηκε στην μικρή Τζω