Ελένη Βιτάλη: Η ζωή της μεγάλης τραγουδίστριας
Μια από τις πιο μεγάλες φωνές του ελληνικού πενταγράμμου, η Ελένη Βιτάλη γεννήθηκε το 1954. Η μεγάλη τραγουδίστρια έλαβε από μικρή ηλικία μουσικά ερεθίσματα αφού έρχεται από μουσική οικογένεια η οποία έχει μεγάλη αγάπη για το λαϊκό και παραδοσιακό τραγούδι.
Ο πατέρας της Τάκης (Δημήτρης) Λαβίδας έπαιζε σαντούρι και η μητέρα της Λούση (Χαρίκλεια) Καραγεωργίου ήταν τραγουδίστρια σε πανηγύρια.
Από μικρή ηλικία δραστηριοποιήθηκε στον χώρο των πανηγυριών, παρέα με τσιγγάνους μουσικούς και δημοτικούς οργανοπαίκτες, σε μια εποχή που το μπουζούκι είχε αρχίσει να διαδέχεται το σαντούρι. Έτσι, οι καταβολές και επιρροές της είναι πολλές και διάφορες, εξ ου και η πολυσχιδής μουσική προσωπικότητα που είχε από νεαρή ηλικία και συνεχίζει να έχει έως σήμερα.
Η Ελένη Βιτάλη αποτελεί μία από τις πιο σημαντικές γυναικείες φωνές του ελληνικού πενταγράμμου και έχει τραγουδήσει τραγούδια – διαμάντια της δισκογραφίας. Έχει δραστηριοποιηθεί στη δημοτική, λαϊκή, ελαφρολαϊκή, έντεχνη και ροκ μουσική, ενώ έχει κάνει πολλές εμφανίσεις σε ολόκληρη την Ελλάδα και την Κύπρο.
Η ιδιαίτερη χροιά της, το απολύτως αναγνωρίσιμο μέταλλο της φωνής της και η αξιοσέβαστη πορεία της στον χώρο της μουσικής όλα αυτά τα χρόνια, την καθιστούν μία από τις μεγάλες κυρίες του ελληνικού τραγουδιού και μια αυθεντική ερμηνεύτρια με ταυτότητα, που έχει αγαπηθεί πολύ από το κοινό.
Το ξεκίνημα στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης
Η Ελένη Βιτάλη έλαβε μέρος στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης το 1974 με το τραγούδι “Χωρίς δεκάρα” (ή Μανωλιός) των Γιάννη Μέτσικα και Βαρβάρας Τσιμπούλη, που έμελλε μετά να γίνει ένα από τα πιο γνωστά μέχρι και σήμερα τραγούδια της. Η Βιτάλη μπορεί να μην βραβεύτηκε, ωστόσο έκανε ιδιαίτερη αίσθηση και κέρδισε τις εντυπώσεις. Ο κόσμος την ξεχώρισε και αποθέωσε τη νεαρή ερμηνεύτρια, που ήταν τότε 19 ετών, για τον τρόπο που τραγούδησε. Το όνομά της έγινε γνωστό από τη μια μέρα στην άλλη.
Σπάνιο βίντεο της Ελένης Βιτάλη στο πλευρό της Σωτηρίας Μπέλλου
Η Ελένη Βιτάλη έκανε την πρώτη δισκογραφική της εμφάνιση το 1973, στο πλευρό της Σωτηρίας Μπέλλου (“Δεν περισσεύει υπομονή” Α. Κουνάδη-Β. Γκούφα). Ακολούθησαν πολλές δισκογραφικές δουλειές, τόσο προσωπικές της όσο και ως συμμετοχή σε δίσκους μεγάλων καλλιτεχνών. Το 1982 συνεργάστηκε και με τον Δημήτρη Λάγιο στον δίσκο “Ο ήλιος ο ηλιάτορας” σε ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη. Παρακάτω μπορείτε να δείτε ένα σπάνιο ντοκουμέντο από συναυλία του Δημήτρη Λάγιου στην Κύπρο το 1983, όπου τραγουδούν η Σωτηρία Μπέλλου, ο Νίκος Δημητράτος, η Ελένη Βιτάλη και ο συνθέτης.
Οι επιτυχίες
Η Ελένη Βιτάλη έχει πολλά τραγούδια – επιτυχίες στην πολυετή καριέρα της. Ο κόσμος την έχει ταυτίσει με πολλούς “ύμνους” της ελληνικής δισκογραφίας, που είτε τα τραγούδησε πρώτη είτε σε επανεκτέλεση, όπως τα: Μια Γυναίκα Μπορεί, Ανοίχτε Τα Τρελλάδικα, Τζιβαέρι, Ένα χειμωνιάτικο πρωί, Το Τραγούδι Των Γύφτων (Μπαλαμός), Η Κιβωτός, Αυτά Παθαίνει Μάτια Μου, Βάρα Μου Το Ντέφι, Εγώ Τραγούδαγα, Ίσως Φταίνε Τα Φεγγάρια, Ταχεία, Χωρίς Δεκάρα, Αϊ Γαρούφαλλό Μου, Γράμμα και Γραφή, Όσα Μου Είπαν Σ’ αγαπώ, Πάμε Γι’ άλλες Πολιτείες και άλλα.
Η απεξάρτηση από τα χάπια
Η αγαπημένη τραγουδίστρια είχε μιλήσει με λεπτομέρειες για το ψυχικό πρόβλημα υγείας που αντιμετώπιζε.
«Στη συμπόρευση με τα θεία υπήρχε πάντα ένα αόρατο χέρι που με επανέφερε. Έτσι τα κατάφερα και με την απεξάρτηση από τα υπνοστεντόν. Είχα την ίδια αρρώστια που αντιμετωπίζει κάποιος με τα ναρκωτικά. Χρόνια ολόκληρα κρατούσε αυτή η δουλειά, είχα πάει σε κλινικές, από δω κι από κει, αλλά δεν γινόταν τίποτα.
Ήμουν σαν ζωντανό πτώμα. Φαντάσου ότι ο άνδρας μου πήγαινε στους συγγενείς των Ανώνυμων Αλκοολικών για να καταλάβει τι γίνεται. Κάποια μέρα μου πρότεινε η μητέρα μου να πάω στην εκκλησία του Χριστού στα Σπάτα. Μου φάνηκε αφελές. Δύο χρόνια μετά ένιωσα την ανάγκη να πάω και την πήρα τηλέφωνο. Μπήκα στην εκκλησία, συνομίλησα με τον Θεό, ξέσπασα σε ένα γοερό κλάμα και όταν επέστρεψα σπίτι, πέταξα τα χάπια. Έκοψα μαχαίρι την εξάρτηση. Και ιατρικά να δεις το θέμα, δεν γίνεται αυτό».
Η φυλακή για 15 ημέρες
Η ίδια είχε δηλώσει: «Για τρία πράγματα δεν θυμάμαι να πω λεπτομέρειες. Τα δ